တို႔ႏိုင္ငံမွာ အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ဘဝေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းပါတယ္။
.
ဘတ္စ္ကားက လမ္းလယ္မွာရပ္ၿပီး ခရီးသည္ေတြကို ဆြဲဆြဲခ်တယ္။ ခရီးသည္က လမ္းမအလယ္မွာရပ...္ရင္း၊ ထီးဖြင့္ရင္း၊ အရိွန္ျပင္းျပင္းကားေတြက ဟြန္းတီးရင္း တစ္ေပအကြာက ျဖတ္ေမာင္းေနတယ္။ လမ္းတစ္ဖက္ကမ္းကို မေရာက္ခဲ့ေတာ့တဲ့ ခရီးသည္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိွေနခဲ့မလဲ။
.
ညဘက္ဆို ကေလးေတြ လမ္းဆံုလမ္းခြေတြမွာ စံပယ္ပန္းလိုက္ေရာင္းတယ္။ မီးနီတဲ့ေနရာမွာေရာင္းရင္း မီးစိမ္းသြားရင္ အျခားဘက္ မီးနီတဲ့ဆီ ေျပးၾကျပန္တယ္။ ေျပးရင္းနဲ႔ လမ္းမႀကီးေတြထက္မွာ အခ်င္းခ်င္းစၾက၊ ကစားၾက၊ တခါတေလမွာ ကားဘရိတ္အုပ္သံေတြၾကားရ၊ တခါတေလေတာ့ ဒုန္း….အမယ္ေလး ဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရ။
.
ကန္ထရိုက္တိုက္ျမင့္ႀကီးေတြေဆာက္တဲ့ခါ ဖိနပ္မပါ၊ ဦးထုပ္မပါဘဲ အုတ္ခဲေတြ၊ ဘိလပ္ေျမအိတ္ေတြကို အျမင့္ကို ထမ္းပုိ႔ၾကရတယ္။ ေျခေခ်ာ္လို႔ အျမင့္က က်ရတဲ့အခါ ဆိုးဆုိးရြားရြား ျဖစ္ၾကတယ္။ ဖိနပ္စီးဖို႔၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းဖို႔ ေျပာလည္း အလုပ္သမားကိုက မလုပ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး။
.
မ်က္မွန္၊ လက္အိတ္မပါဘဲ ဝရိန္ေဆာ္ၾကရင္း မ်က္စိပ်က္စီးတာ၊ ဓါတ္လိုက္တာေတြ။
.
လမ္းအလယ္ကြ်န္းက ျမက္ကိုရိတ္တာ ကားေတြအရိွန္နဲ႔ ေမာင္းေနတဲ့ လမ္းမေပၚ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ရိတ္တယ္။
.
အားရပါးရခပ္စားရင္ ၅ စြန္းစာမရိွတဲ့ အသုတ္တစ္ပြဲကို အခ်ိဳမႈန္႔ ၂ စြန္းထည့္တယ္။
.
အေၾကာ္ေတြ ၾကာၾကာခံေအာင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြ ထည့္ေၾကာ္တယ္။
.
အသီးေတြ မွည့္ေအာင္၊ အေရာင္လွေအာင္၊ မပုပ္ေအာင္ မသံုးသင့္တာေတြ သံုးတယ္။
.
ရက္လြန္ေနတဲ့ တာယာေတြကို အသစ္ဆိုၿပီးေရာင္းလို႔ မသိဘဲဝယ္စီးမိတဲ့သူေတြ အျမန္လမ္းမမွာ လမ္းစဆံုးကုန္တယ္။
.
ကိုက္ခ်င္သလိုကိုက္တတ္တဲ့ လမ္းေဘးေခြးေတြ ေနရာတိုင္းမွာရိွတယ္။
.
ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူက တာဝန္ယူၾကမလဲ၊ ကာကြယ္ရမလဲ အေျဖရိွသင့္တယ္။ ကားဆရာရဲ႕ တာဝန္က ကားေပၚက ခရီးသည္ဆင္းသြားရင္ၿပီးေရာလား။ အသုတ္တစ္ပြဲဟာ အရသာရိွရင္ၿပီးေရာလား။
.
ယာဥ္ရပ္နားခေတြေတာ့ ေကာက္တယ္၊ ျဖစ္ရင္ဘာမွတာဝန္မယူဘူးဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တက္ - စာတတ္မတတ္ တာဝန္မယူဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ စားခ်င္စား ေသရင္တာဝန္မယူဘူး။ ေခြးစာေကၽြးခ်င္ေကၽြး - ကိုက္ရင္တာဝန္မယူဘူး။
.
တခါတေလေတာ့လည္း တို႔ႏိုင္ငံကလူေတြအတြက္ ငယ္ငယ္က ကစားတဲ့ Super Mario ဂိမ္းလို “အေကာင္တိုး” ရိွရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ အေကာင္တိုးရိွရင္ ေသသြားလည္း အသက္အသစ္နဲ႔ ေသတဲ့ေနရာနားက ျပန္စလို႔ရတယ္ေလ။
.
အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ဘဝေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းပါတယ္။
.
ဘတ္စ္ကားက လမ္းလယ္မွာရပ္ၿပီး ခရီးသည္ေတြကို ဆြဲဆြဲခ်တယ္။ ခရီးသည္က လမ္းမအလယ္မွာရပ...္ရင္း၊ ထီးဖြင့္ရင္း၊ အရိွန္ျပင္းျပင္းကားေတြက ဟြန္းတီးရင္း တစ္ေပအကြာက ျဖတ္ေမာင္းေနတယ္။ လမ္းတစ္ဖက္ကမ္းကို မေရာက္ခဲ့ေတာ့တဲ့ ခရီးသည္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိွေနခဲ့မလဲ။
.
ညဘက္ဆို ကေလးေတြ လမ္းဆံုလမ္းခြေတြမွာ စံပယ္ပန္းလိုက္ေရာင္းတယ္။ မီးနီတဲ့ေနရာမွာေရာင္းရင္း မီးစိမ္းသြားရင္ အျခားဘက္ မီးနီတဲ့ဆီ ေျပးၾကျပန္တယ္။ ေျပးရင္းနဲ႔ လမ္းမႀကီးေတြထက္မွာ အခ်င္းခ်င္းစၾက၊ ကစားၾက၊ တခါတေလမွာ ကားဘရိတ္အုပ္သံေတြၾကားရ၊ တခါတေလေတာ့ ဒုန္း….အမယ္ေလး ဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရ။
.
ကန္ထရိုက္တိုက္ျမင့္ႀကီးေတြေဆာက္တဲ့ခါ ဖိနပ္မပါ၊ ဦးထုပ္မပါဘဲ အုတ္ခဲေတြ၊ ဘိလပ္ေျမအိတ္ေတြကို အျမင့္ကို ထမ္းပုိ႔ၾကရတယ္။ ေျခေခ်ာ္လို႔ အျမင့္က က်ရတဲ့အခါ ဆိုးဆုိးရြားရြား ျဖစ္ၾကတယ္။ ဖိနပ္စီးဖို႔၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းဖို႔ ေျပာလည္း အလုပ္သမားကိုက မလုပ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး။
.
မ်က္မွန္၊ လက္အိတ္မပါဘဲ ဝရိန္ေဆာ္ၾကရင္း မ်က္စိပ်က္စီးတာ၊ ဓါတ္လိုက္တာေတြ။
.
လမ္းအလယ္ကြ်န္းက ျမက္ကိုရိတ္တာ ကားေတြအရိွန္နဲ႔ ေမာင္းေနတဲ့ လမ္းမေပၚ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ရိတ္တယ္။
.
အားရပါးရခပ္စားရင္ ၅ စြန္းစာမရိွတဲ့ အသုတ္တစ္ပြဲကို အခ်ိဳမႈန္႔ ၂ စြန္းထည့္တယ္။
.
အေၾကာ္ေတြ ၾကာၾကာခံေအာင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြ ထည့္ေၾကာ္တယ္။
.
အသီးေတြ မွည့္ေအာင္၊ အေရာင္လွေအာင္၊ မပုပ္ေအာင္ မသံုးသင့္တာေတြ သံုးတယ္။
.
ရက္လြန္ေနတဲ့ တာယာေတြကို အသစ္ဆိုၿပီးေရာင္းလို႔ မသိဘဲဝယ္စီးမိတဲ့သူေတြ အျမန္လမ္းမမွာ လမ္းစဆံုးကုန္တယ္။
.
ကိုက္ခ်င္သလိုကိုက္တတ္တဲ့ လမ္းေဘးေခြးေတြ ေနရာတိုင္းမွာရိွတယ္။
.
ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူက တာဝန္ယူၾကမလဲ၊ ကာကြယ္ရမလဲ အေျဖရိွသင့္တယ္။ ကားဆရာရဲ႕ တာဝန္က ကားေပၚက ခရီးသည္ဆင္းသြားရင္ၿပီးေရာလား။ အသုတ္တစ္ပြဲဟာ အရသာရိွရင္ၿပီးေရာလား။
.
ယာဥ္ရပ္နားခေတြေတာ့ ေကာက္တယ္၊ ျဖစ္ရင္ဘာမွတာဝန္မယူဘူးဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တက္ - စာတတ္မတတ္ တာဝန္မယူဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ စားခ်င္စား ေသရင္တာဝန္မယူဘူး။ ေခြးစာေကၽြးခ်င္ေကၽြး - ကိုက္ရင္တာဝန္မယူဘူး။
.
တခါတေလေတာ့လည္း တို႔ႏိုင္ငံကလူေတြအတြက္ ငယ္ငယ္က ကစားတဲ့ Super Mario ဂိမ္းလို “အေကာင္တိုး” ရိွရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ အေကာင္တိုးရိွရင္ ေသသြားလည္း အသက္အသစ္နဲ႔ ေသတဲ့ေနရာနားက ျပန္စလို႔ရတယ္ေလ။
.
အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ဘဝေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းပါတယ္။
No comments:
Post a Comment