Ashoka Rama added 4 new photos.
အ႐ွက္ နဲ႔ တန္ဖိုး
-----------------------
"အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ မိုက္မွားခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ ေသခဲ့ၾကရပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "ယဥ္ေက်း" ခဲ့ၾကရ...ပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "လိမၼာ" ခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ ျခားနားခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "အ၀တ္" ၀တ္လာ ခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီလို "ကိုယ္႐ံုအ၀တ္" ၀တ္ဆင္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လူသားေတြကို "ယဥ္ေက်းတဲ့သတၱ၀ါ" လို႔ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္။
အ႐ွက္ ဆိုတဲ့ "ဟီရိၾသတပၸ" တရားဟာ လူသားတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးအရာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔တန္ဖိုးကို အဲဒီလူရဲ႔ "႐ွက္စိတ္" နဲ႔ တိုင္းတာလို႔ ရပါတယ္။ အ႐ွက္ဆိုတဲ့ အရာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ႐ွိပါတယ္။ သူတပါးကို ႐ွက္တတ္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ႐ွက္တတ္ျခင္းပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို "ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္" ႐ွက္တတ္တဲ့ သူဟာ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့လူ ျဖစ္ပါတယ္။ "ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္" မ႐ွက္တတ္တဲ့သူ၊ ႐ွက္ရေကာင္းမွန္းကို မသိတဲ့သူဟာ၊ "လူ" လို႔ ေခၚ ဖို႔ေတာင္ မထိုက္တန္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
-----------------------
"အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ မိုက္မွားခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ ေသခဲ့ၾကရပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "ယဥ္ေက်း" ခဲ့ၾကရ...ပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "လိမၼာ" ခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ ျခားနားခဲ့ၾကပါတယ္။ "အ႐ွက္" ေၾကာင့္ လူေတြ "အ၀တ္" ၀တ္လာ ခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီလို "ကိုယ္႐ံုအ၀တ္" ၀တ္ဆင္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လူသားေတြကို "ယဥ္ေက်းတဲ့သတၱ၀ါ" လို႔ သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္။
အ႐ွက္ ဆိုတဲ့ "ဟီရိၾသတပၸ" တရားဟာ လူသားတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးအရာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔တန္ဖိုးကို အဲဒီလူရဲ႔ "႐ွက္စိတ္" နဲ႔ တိုင္းတာလို႔ ရပါတယ္။ အ႐ွက္ဆိုတဲ့ အရာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ႐ွိပါတယ္။ သူတပါးကို ႐ွက္တတ္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ႐ွက္တတ္ျခင္းပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို "ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္" ႐ွက္တတ္တဲ့ သူဟာ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့လူ ျဖစ္ပါတယ္။ "ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္" မ႐ွက္တတ္တဲ့သူ၊ ႐ွက္ရေကာင္းမွန္းကို မသိတဲ့သူဟာ၊ "လူ" လို႔ ေခၚ ဖို႔ေတာင္ မထိုက္တန္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုလိုနီနယ္ပယ္သစ္ေတြ ခ်ဲ႔ထြင္ၾကတဲ့ နယ္ခ်ဲ႔စနစ္ႀကီးရဲ႔ အစဦးပိုင္းကာလေတြမွာ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ စပိန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ဒပ္ခ်္ စတဲ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြဟာ စားက်က္နယ္ေျမေတြ လုၾကရင္း တဦးနဲ႔တဦး အၿပိဳင္အဆိုင္ စစ္ပြဲႀကီးေတြ တိုက္ခိုက္ၾကပါတယ္။ ေလွသေဘၤာႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့ စစ္ပြဲႀကီး ေတြမွာ သေဘၤာေတြ အေျမာက္က်ည္ဆံ ထိမွန္ၿပီး နစ္ျမဳပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္၊ သေဘၤာသားေတြကို သေဘၤာက ထြက္ခြါခြင့္ ေပးခဲ့ေပမယ့္၊ သေဘၤာရဲ႔ ကပၸတိန္ေတြကေတာ့ သူ႔သေဘၤာကို စြန္႔ခြါထြက္ေျပးေလ့ မ႐ွိပါဘူး။ ခန္႔ခန္႔ညားညား ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္စားဆင္ယင္ၿပီး သေဘၤာနဲ႔အတူ နစ္ျမဳပ္အေသခံ သြားတာဟာ ေရတပ္ရဲ႔ အစဥ္အလာႀကီးတခုအျဖစ္ တည္႐ွိေနခဲ့ပါတယ္။ မိမိရဲ႔ သေဘၤာကို စြန္႔ခြါထြက္ေျပး သူအျဖစ္ အကဲ့ရဲ႔ခံရမယ့္ အ႐ွက္တကြဲ အျဖစ္ႀကီးကို ရင္ဆိုင္ရမွာထက္ အသက္ကိုသာ အေသခံသြားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အသက္ကို စြန္႔သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အ႐ွက္ကို အသက္နဲ႔ လဲသြားတာပါ။
ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အထင္႐ွားအေက်ာ္ၾကားဆံုး ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ "နယ္လ္ဆင္" ဆိုရင္ သူ႔သေဘၤာကို အဆမတန္ အင္အားႀကီးမားတဲ့ ရန္သူေရတပ္ သေဘၤာေတြက ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္တာကို ခံေနရတဲ့အတြက္ သူ႔အထက္က ေရေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက သေဘၤာကို ဆုတ္ခြါလာခဲ့ဖို႔ အခ်က္ျပအမိန္႔ေပးတာကိုေတာင္မွ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊ ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ စစ္႐ႈံးလို႔ ထြက္ေျပးရ တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ ကို ခံရမွာထက္ အသက္သာ အေသခံမယ္ဆိုၿပီး အ႐ွက္ကို အသက္နဲ႔ လဲသြားခဲ့တာပါ။ သူ႔အေၾကာင္းကို ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းမွာ ဒီလို ေရးသား ေဖာ္ျပ ထားခဲ့ပါတယ္။
[နယ္လဆင္, ဟိုေရး႐ိႈး (ခရစ္ ၁၇၅၈-၁၈၀၅)။ ။ ဟိုေရး႐ိႈးနယ္လဆင္သည္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးျဖစ္၍၊ ၿဗိတိသွ် ေရေၾကာင္းတိုက္ပြဲ သမိုင္း၌ အထင္႐ွား ဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္တဦးျဖစ္၏။ ယင္းသည္ ထရာဖဲလဂါတြင္ ျပင္သစ္ႏွင့္ စပိန္တပ္တို႔ကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္၍ နပိုလီယန္ကို အႏိုင ္ယူလိုက္ရာ၊ ဤေအာင္ျမင္မႈသည္ အဂၤလန္ျပည္၏ သမိုင္းတြင္ အႀကီးဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္၏။ (နပိုလီယန္ဘုရင္မ်ား။ ထရာဖဲလဂါတိုက္ပြဲ- ႐ႈ။) နယ္လဆင္သည္ ၁၇၅၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ေနာဖို႔ခ႐ိုင္ ဗာနမ္ေသာ့႐ြာတြင္ ဖြားျမင္၍ သင္းအုပ္ဆရာတဦး၏ သားျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က အလြန္ ခ်ဴခ်ာေသာ သူတေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္လယ္ခရီးထြက္ရန္ အလြန္၀ါသနာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၂ ႏွစ္သား အ႐ြယ္တြင္ အေၾကာင္းမသင့္သျဖင့္ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ရေသာအခါ ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္တြင္ ေရတပ္ဗိုလ္ကေလးအျဖစ္ျဖင့္ အမႈထမ္းၿပီးေနာက္၊ ေဖာက္ကလန္ ကၽြန္းသို႔ သြားေသာ သေဘၤာတြင္ ပဌမဦးစြာ လိုက္ပါသြားခဲ့ေလသည္။
ထိုသေဘၤာကို သူ၏ ဦးေလးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဆပ္ကလင္းက ႀကီးမွဴးရာ၊ ဦးေလး၏ သြန္သင္မႈေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ နဂိုကပင္ ေရေၾကာင္းဖက္တြင္ ၀ါသနာထံုလွသျဖင့္ တေၾကာင္း၊ ရဲရင့္၍ စြမ္းရည္သတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေၾကာင့္တေၾကာင့္၊ နယ္လဆင္သည္ ၂၁ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ အလတ္စား တိုက္ သေဘၤတစင္း၌ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ျဖစ္လာခဲ့၏။ ထိုအခါမွစ၍ နယ္လဆင္သည္ ရက္စက္စြာ အျပစ္ဒဏ္ေပးမႈမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ကာ၊ ဥပေဒမ်ားကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲခဲ့၏။ သေဘၤာသားမ်ားကို အထူးဂ႐ုစိုက္တတ္သည့္အျပင္၊ ရဲရင့္စြန္႔စားသူမ်ားကိုလည္း ရာထူးတိုး ျမႇင့္ေပးေလ့ ႐ွိ၏။ အသက္ပင္ငယ္ေသာ္လည္း တကယ္ပင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ နယ္လဆင္ကား သူရသတၱိ႐ွိ၏။ တည္ၾကည္၏။ မႈခင္းတို႔ကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္၏။
၁၇၉၃ ခုႏွစ္၌ အက္ဂါမံႏြန္ ေခၚ စစ္သေဘၤာကို အုပ္ခ်ဳပ္ရၿပီးလွ်င္ ေျမထဲပင္လယ္ ေရတပ္၌ ပါ၀င္ရေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ပင္လယ္မွ ျပန္ရသည္ ဟူ ၍ မ႐ွိဘဲ၊ (၁၇၉၃ ခုႏွစ္မွ ၁၈၀၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ) ၇ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ပင္လယ္၌ အမႈထမ္းရသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၇၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ေကာစီကား ပင္လယ္ကမ္း႐ိုး တန္း႐ွိ ကာလဗီၿမိဳ႔ကို သိမ္းယူသည့္ တိုက္ပြဲ၌၊ လက်္ာဖက္မ်က္လံုးတြင္ ဒဏ္ရာရ႐ွိရာမွ မ်က္လံုးကြယ္သြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၇၉၇ ခုႏွစ္တြင္ စိန္ဗင့္ဆင့္ တိုက္ပြဲ၌ သူ၏ ရဲစြမ္းသတၱိသည္ ခ်ီးက်ဴးေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆာဂၽြန္ ဂ်ားဗစ္ႏွင့္အတူ စပိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ပူးေပါင္းဖြဲစည္းထားေသာ ေရတပ္ကို ႏွိမ္နင္း ေအာင္ျမင္ေသာအခါ၊ သူေကာင္းျပဳျခင္း ခံရေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ ကေနရီကၽြန္းစု႐ွိ ဆန္တာခ႐ု ခံတပ္ကို တိုက္ခိုက္ရာ၌ အနာတရ ဒဏ္ရာရ႐ွိၿပီးလွ်င္၊ လက်္ာဖက္လက္ကို တေတာင္ဆစ္မွ ျဖတ္ပစ္ရျပန္ေလသည္။ နယ္လဆင္သည္ အဂၤလန္သို႔ ျပန္သြားၿပီးလွ်င္၊ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေ၀ဒနာကို ကုသၿပီးေနာက္၊ စစ္ေျမျပင္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္၌ နပိုလီယန္သည္ ကုန္းဖက္ စစ္ပြဲတို႔၌ ေအာင္ျမင္ၿပီး၍၊ အဂၤလန္ကို ေရတပ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လို၏။ ထိုအတြင္းနယ္လဆင္သည္ တူလြန္ၿမိဳ႔႐ွိ ျပင္သစ္ေရတပ္ကို ေစာင့္၍ၾကည့္ဆဲ၊ ျပင္သစ္ေရတပ္သည္ ေလမုန္တိုင္း ထေနစဥ္ လြတ္ေျမာက္သြားသျဖင့္၊ နယ္လဆင္သည္ ထိုေရတပ္ေနာက္သို႔ ထပ္ၾကပ္လိုက္သြားကာ တိုက္ခိုက္ေလ၏။ နယ္လဆင္သည္ ေရတပ္ကို ႏွစ္စုခြဲ၍ တိုက္ခိုက္ရာ ၁၇၉၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးတိုင္ ေအာင္ျမင္ေလသည္။ ဤတိုက္ပြဲႀကီးကို ႏိုင္းျမစ္တိုက္ပြဲႀကီးဟူ၍ ၿဗိတိသွ်သမိုင္းတြင္ မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ အေရးမလွသည္ႏွင့္ နပိုလီယန္သည္ အီဂ်စ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ အၾကံကို လက္ေလွ်ာ့လ်က္ သေဘၤငယ္တစင္းျဖင့္ ေျမထဲပင္လယ္ကို ျဖတ္၍ ျပန္ခဲ့ရေလသည္။ နယ္လဆင္၏ ေအာင္ျမင္မႈသည္ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးသို႔ ပ်ံ႔ႏွ႔ံသြား၏။ နယ္လဆင္သည္ ဗဲ႐ြန္ေခၚ သူေကာင္းဘြဲ႔ျဖင့္ မႉးမတ္ငယ္အဆင့္အတန္းသို႔ ခန္႔အပ္ခ်ီးျမႇင့္ ခံရသည္ သာမက ဆုေငြလည္း ေျမာက္ျမားစြာ ရ႐ွိေလသည္။
၁၈၀၁ ခုႏွစ္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးကို ရ႐ွိခ့ဲၿပီးေနာက္၊ အဂၤလန္သည္ ေဗာလတစ္ကမ္းေျခႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စစ္ျဖစ္ျပန္ရာ၊ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးပါကာ၏ ေရတပ္ႀကီးတြင္ ပါ၀င္လိုက္ပါၿပီးလွ်င္ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံသို႔ ခ်ီတက္သြားျပန္၏။
ျပင္သစ္ဘုရင္ နပိုလီယန္သည္ ေနာက္တႀကိမ္ အဂၤလန္ျပည္ကို စီးနင္းရန္ ၾကံစည္ျပန္ ရာ၊ ၁၈၀၃ ခုႏွစ္၌ နယ္လဆင္သည္ အနားယူေနရာမွ ေရ ေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အျဖစ္ျဖင့္ ေျမထဲပင္လယ္ သေဘၤာတပ္ကို ဦးစီး၍ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ျပန္သည္။ ဦးစြာ၌ ကိုပင္ဟားဂင္းၿမိဳ႔အနီး တြင္ ဒိန္းလူမ်ိဳးတို႔၏ ေရတပ္ကို ေအာင္ျမင္သည္။ ဤတိုက္ပြဲ ျဖစ္ေနစဥ္ ေရေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး၏ သေဘၤာမွ ျပန္၍ဆုတ္ရန္ အခ်က္ျပေသာ အလံလႊင့္တင္သည္ကိုပင္ နယ္လဆင္သည္ မျမင္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ၾကည့္၍ အခ်က္ေပးေခၚသည္ကို မျမင္ေလဟန္ေဆာင္လ်က္ ဆက္လက္တိုက္ရာ ႐ံႈးေတာ့မည့္ အေျခမွ တခါတည္း အႏိုင္ရခဲ့ ေလသည္။ ဤေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္လည္း ဗိုင္းေကာင့္ေခၚ သူေကာင္းဘြဲ႔ထူးျဖင့္ မႉးမတ္လတ္ အျဖစ္ တိုးျမႇင့္ခ်ီးက်ဴးျခင္း ခံရျပန္ေလသည္။
တခါက နယ္လဆင္သည္ သူ၏ အလံတင္ သေဘၤာ 'ဗစ္ထရီ' ကို စီးနင္း၍ တူလြန္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရာ ျပင္သစ္ သေဘၤာတပ္ ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ မိမိ၏ ေရတပ္ျဖင့္ ထပ္ၾကပ္မကြာ အေနာက္ အိႏိၵယကၽြန္းစုသို႔ ေရာက္ေအာင္လိုက္ၿပီးမွ ျပန္၍ လွည့္လာခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ရန္သူတပ္ကို ဆံုမိေအာင္ ၂ ႏွစ္ေတာင္မွ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ စပိန္ႏိုင္ငံ ကမ္းေျခ ထရာဖဲလဂါအငူတြင္ ေရေၾကာင္းတိုက္ပြဲကို စတင္ တိုက္ခိုက္ရ ေလသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ နယ္လဆင္သည္ 'အဂၤလန္ျပည္သည္ လူတိုင္း အား မိမိတာ၀န္၀တၱရားကို ေဆာင္႐ြက္လိမ့္မည္ဟု ေျမႇာ္လင့္သည္' ဟူေသာ အဓိက ေဆာင္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပသည့္ အလံကို မိမိ၏ အလံတင္ သေဘၤာတြင္ လႊင့္ထူကာ ၂၇ စင္းမွ်သာ ႐ွိေသာ အဂၤလိပ္သေဘၤာမ်ားျဖင့္ စပိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ပူးေပါင္းထားသည့္ ေရတပ္ႀကီးကို မဆုတ္မနစ္ တိုက္ ခိုက္ေလသည္။ ဤတိုက္ပြဲတြင္ နယ္လဆင္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ စီးနင္းသည့္ 'ဗစ္ထရီ' ေခၚ အလံတင္သေဘၤာကို ေဘးဥပါဒ္အမ်ားဆံုးေနရာတြင္ ခ်ထား၍ တိုက္ခိုက္ ေလရာ၊ တိုက္ပြဲျပင္းထန္လာခ်ိန္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ကုန္းပတ္အျမင့္ေပၚ၌ ေလွ်ာက္ရင္း အမိန္႔ေပးေနစဥ္၊ ရန္သူ႔ဖက္မွ က်ည္ ဆံသင့္၍ က်ေလ၏။ က်ည္ဆံသည္ နယ္လဆင္၏ ေက်ာ႐ိုးတြင္ ျမဳပ္၀င္လ်က္႐ွိသျဖင့္ နယ္လဆင္အား ေဘးကင္းရာ သေဘၤ၀မ္းသို႔ ယူသြားရေလ၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အဂၤလိပ္တပ္က ႏိုင္ေၾကာင္းကို သိရၿပီးမွ ရ႐ွိေသာဒဏ္ရာျဖင့္ ကြယ္လြန္ေလသည္။ "ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ပ္ ၏တာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ေက်ႁပြန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ၿပီးပါၿပီ" ဟူေသာ နယ္လဆင္ ေသအံ့ဆဲဆဲတြင္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားသည္ သမိုင္း၌ ဥဒါန္းတြင္ရစ္၏။]
ေအာက္တိုဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ ညေန ၄နာရီခြဲခန္႔အခ်ိန္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ရန္သူေရတပ္ကို အၿပီးသပ္ ေအာင္ျမင္၍ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ား သည္လည္း ထိုစစ္ပြဲ ႏိုင္သည့္ သတင္းေကာင္းႏွင့္တကြ ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး နယ္လဆင္ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးရ႐ွာၿပီ ဟူေသာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ သတင္း ကိုပါ တပါတည္း ၾကားၾကရေလသည္။ သူ၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ၁၈၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ စိန္႔ေပါဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္းႀကီး အတြင္း၌ ျမႇဳပ္ႏွံထား၏။ ထို႔အျပင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖင့္ ေပ ၁၇၀ ေက်ာ္ျမင့္ေသာ နယ္လဆင္ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖင့္ အာဇာနည္ ေရ ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး၏ ေက်းဇူးကို ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးထားေလသည္။
"အ႐ွက္နဲ႔ လူလုပ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို စူဠသုဘဒၵါတို႔ေခတ္၊ ဥပကတကၠဒြန္းႀကီးတို႔ ေခတ္က ေျပာခဲ့ၾကသလို ခုေခတ္မွာလည္း ေျပာေနၾကတာပါ။
"ေဟ့ တို႔က အ႐ွက္နဲ႔ လူလုပ္တာ၊ အ႐ွက္ကို အသက္ထက္ ပိုတန္ဘိုးထားတယ္"ဆိုတာမ်ိဳး လူတိုင္းလိုလို တႀကိမ္တခါေတာ့ ေျပာဖူးၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ 'အ႐ွက္' ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့၊ တေယာက္ တမ်ိဳး၊ ေ၀၀ါးေထြျပားတဲ့ အေျဖေတြသာ ထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိက် ေရရာတဲ့ အေျဖတခုရဖို႔ မလြယ္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္ကို 'အ႐ွက္' ဆိုတာ၊ အလွမ္းကြာေ၀းသထက္ ကြာေ၀းလာေနတဲ့ အရာတခု ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီလို အလွမ္းေ၀းလာခဲ့ရတာက "အ႐ွက္" ဆိုတာရဲ႔ "တန္ဖိုး" သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွ မၾကာေသးတဲ့ မေန႔ တေန႔ကတြင္ ႐ွက္စရာလို႔ ယူဆထားတဲ့ အရာတခုဟာ ကေန႔ သာမန္ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ ကိစၥတခုေလာက္ အျဖစ္သာ သေဘာထားတာမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ "အ႐ွက္" နဲ႔ "တန္ဖိုး" ေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာနဲ႔အမွ်၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းလည္း ေျပာင္းလဲသြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ရဲ႔ "ေနေပ်ာ္မႈ" "မေနေပ်ာ္မႈ" ဟာ "အ႐ွက္" နဲ႔ "တန္ဖိုး" အေပၚမွာ အဓိက မူတည္ေနေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း။
{လူထုစိန္၀င္း ရဲ႔ အ႐ွက္နဲ႔တန္ဖိုး စာအုပ္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၉၉ ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ေကာက္ႏွဳတ္ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။}
အေသာကာရာမ-မေလးရွား
ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အထင္႐ွားအေက်ာ္ၾကားဆံုး ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ "နယ္လ္ဆင္" ဆိုရင္ သူ႔သေဘၤာကို အဆမတန္ အင္အားႀကီးမားတဲ့ ရန္သူေရတပ္ သေဘၤာေတြက ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္တာကို ခံေနရတဲ့အတြက္ သူ႔အထက္က ေရေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက သေဘၤာကို ဆုတ္ခြါလာခဲ့ဖို႔ အခ်က္ျပအမိန္႔ေပးတာကိုေတာင္မွ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊ ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ စစ္႐ႈံးလို႔ ထြက္ေျပးရ တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ ကို ခံရမွာထက္ အသက္သာ အေသခံမယ္ဆိုၿပီး အ႐ွက္ကို အသက္နဲ႔ လဲသြားခဲ့တာပါ။ သူ႔အေၾကာင္းကို ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းမွာ ဒီလို ေရးသား ေဖာ္ျပ ထားခဲ့ပါတယ္။
[နယ္လဆင္, ဟိုေရး႐ိႈး (ခရစ္ ၁၇၅၈-၁၈၀၅)။ ။ ဟိုေရး႐ိႈးနယ္လဆင္သည္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးျဖစ္၍၊ ၿဗိတိသွ် ေရေၾကာင္းတိုက္ပြဲ သမိုင္း၌ အထင္႐ွား ဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္တဦးျဖစ္၏။ ယင္းသည္ ထရာဖဲလဂါတြင္ ျပင္သစ္ႏွင့္ စပိန္တပ္တို႔ကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္၍ နပိုလီယန္ကို အႏိုင ္ယူလိုက္ရာ၊ ဤေအာင္ျမင္မႈသည္ အဂၤလန္ျပည္၏ သမိုင္းတြင္ အႀကီးဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္၏။ (နပိုလီယန္ဘုရင္မ်ား။ ထရာဖဲလဂါတိုက္ပြဲ- ႐ႈ။) နယ္လဆင္သည္ ၁၇၅၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ေနာဖို႔ခ႐ိုင္ ဗာနမ္ေသာ့႐ြာတြင္ ဖြားျမင္၍ သင္းအုပ္ဆရာတဦး၏ သားျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က အလြန္ ခ်ဴခ်ာေသာ သူတေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္လယ္ခရီးထြက္ရန္ အလြန္၀ါသနာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၂ ႏွစ္သား အ႐ြယ္တြင္ အေၾကာင္းမသင့္သျဖင့္ ေက်ာင္းမွထြက္ခဲ့ရေသာအခါ ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္တြင္ ေရတပ္ဗိုလ္ကေလးအျဖစ္ျဖင့္ အမႈထမ္းၿပီးေနာက္၊ ေဖာက္ကလန္ ကၽြန္းသို႔ သြားေသာ သေဘၤာတြင္ ပဌမဦးစြာ လိုက္ပါသြားခဲ့ေလသည္။
ထိုသေဘၤာကို သူ၏ ဦးေလးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဆပ္ကလင္းက ႀကီးမွဴးရာ၊ ဦးေလး၏ သြန္သင္မႈေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ နဂိုကပင္ ေရေၾကာင္းဖက္တြင္ ၀ါသနာထံုလွသျဖင့္ တေၾကာင္း၊ ရဲရင့္၍ စြမ္းရည္သတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေၾကာင့္တေၾကာင့္၊ နယ္လဆင္သည္ ၂၁ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ အလတ္စား တိုက္ သေဘၤတစင္း၌ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ျဖစ္လာခဲ့၏။ ထိုအခါမွစ၍ နယ္လဆင္သည္ ရက္စက္စြာ အျပစ္ဒဏ္ေပးမႈမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ကာ၊ ဥပေဒမ်ားကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲခဲ့၏။ သေဘၤာသားမ်ားကို အထူးဂ႐ုစိုက္တတ္သည့္အျပင္၊ ရဲရင့္စြန္႔စားသူမ်ားကိုလည္း ရာထူးတိုး ျမႇင့္ေပးေလ့ ႐ွိ၏။ အသက္ပင္ငယ္ေသာ္လည္း တကယ္ပင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ နယ္လဆင္ကား သူရသတၱိ႐ွိ၏။ တည္ၾကည္၏။ မႈခင္းတို႔ကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္၏။
၁၇၉၃ ခုႏွစ္၌ အက္ဂါမံႏြန္ ေခၚ စစ္သေဘၤာကို အုပ္ခ်ဳပ္ရၿပီးလွ်င္ ေျမထဲပင္လယ္ ေရတပ္၌ ပါ၀င္ရေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ပင္လယ္မွ ျပန္ရသည္ ဟူ ၍ မ႐ွိဘဲ၊ (၁၇၉၃ ခုႏွစ္မွ ၁၈၀၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ) ၇ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ပင္လယ္၌ အမႈထမ္းရသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၇၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ေကာစီကား ပင္လယ္ကမ္း႐ိုး တန္း႐ွိ ကာလဗီၿမိဳ႔ကို သိမ္းယူသည့္ တိုက္ပြဲ၌၊ လက်္ာဖက္မ်က္လံုးတြင္ ဒဏ္ရာရ႐ွိရာမွ မ်က္လံုးကြယ္သြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၇၉၇ ခုႏွစ္တြင္ စိန္ဗင့္ဆင့္ တိုက္ပြဲ၌ သူ၏ ရဲစြမ္းသတၱိသည္ ခ်ီးက်ဴးေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆာဂၽြန္ ဂ်ားဗစ္ႏွင့္အတူ စပိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ပူးေပါင္းဖြဲစည္းထားေသာ ေရတပ္ကို ႏွိမ္နင္း ေအာင္ျမင္ေသာအခါ၊ သူေကာင္းျပဳျခင္း ခံရေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ ကေနရီကၽြန္းစု႐ွိ ဆန္တာခ႐ု ခံတပ္ကို တိုက္ခိုက္ရာ၌ အနာတရ ဒဏ္ရာရ႐ွိၿပီးလွ်င္၊ လက်္ာဖက္လက္ကို တေတာင္ဆစ္မွ ျဖတ္ပစ္ရျပန္ေလသည္။ နယ္လဆင္သည္ အဂၤလန္သို႔ ျပန္သြားၿပီးလွ်င္၊ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေ၀ဒနာကို ကုသၿပီးေနာက္၊ စစ္ေျမျပင္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္၌ နပိုလီယန္သည္ ကုန္းဖက္ စစ္ပြဲတို႔၌ ေအာင္ျမင္ၿပီး၍၊ အဂၤလန္ကို ေရတပ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္လို၏။ ထိုအတြင္းနယ္လဆင္သည္ တူလြန္ၿမိဳ႔႐ွိ ျပင္သစ္ေရတပ္ကို ေစာင့္၍ၾကည့္ဆဲ၊ ျပင္သစ္ေရတပ္သည္ ေလမုန္တိုင္း ထေနစဥ္ လြတ္ေျမာက္သြားသျဖင့္၊ နယ္လဆင္သည္ ထိုေရတပ္ေနာက္သို႔ ထပ္ၾကပ္လိုက္သြားကာ တိုက္ခိုက္ေလ၏။ နယ္လဆင္သည္ ေရတပ္ကို ႏွစ္စုခြဲ၍ တိုက္ခိုက္ရာ ၁၇၉၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးတိုင္ ေအာင္ျမင္ေလသည္။ ဤတိုက္ပြဲႀကီးကို ႏိုင္းျမစ္တိုက္ပြဲႀကီးဟူ၍ ၿဗိတိသွ်သမိုင္းတြင္ မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ အေရးမလွသည္ႏွင့္ နပိုလီယန္သည္ အီဂ်စ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ အၾကံကို လက္ေလွ်ာ့လ်က္ သေဘၤငယ္တစင္းျဖင့္ ေျမထဲပင္လယ္ကို ျဖတ္၍ ျပန္ခဲ့ရေလသည္။ နယ္လဆင္၏ ေအာင္ျမင္မႈသည္ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးသို႔ ပ်ံ႔ႏွ႔ံသြား၏။ နယ္လဆင္သည္ ဗဲ႐ြန္ေခၚ သူေကာင္းဘြဲ႔ျဖင့္ မႉးမတ္ငယ္အဆင့္အတန္းသို႔ ခန္႔အပ္ခ်ီးျမႇင့္ ခံရသည္ သာမက ဆုေငြလည္း ေျမာက္ျမားစြာ ရ႐ွိေလသည္။
၁၈၀၁ ခုႏွစ္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးကို ရ႐ွိခ့ဲၿပီးေနာက္၊ အဂၤလန္သည္ ေဗာလတစ္ကမ္းေျခႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ စစ္ျဖစ္ျပန္ရာ၊ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးပါကာ၏ ေရတပ္ႀကီးတြင္ ပါ၀င္လိုက္ပါၿပီးလွ်င္ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံသို႔ ခ်ီတက္သြားျပန္၏။
ျပင္သစ္ဘုရင္ နပိုလီယန္သည္ ေနာက္တႀကိမ္ အဂၤလန္ျပည္ကို စီးနင္းရန္ ၾကံစည္ျပန္ ရာ၊ ၁၈၀၃ ခုႏွစ္၌ နယ္လဆင္သည္ အနားယူေနရာမွ ေရ ေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အျဖစ္ျဖင့္ ေျမထဲပင္လယ္ သေဘၤာတပ္ကို ဦးစီး၍ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ျပန္သည္။ ဦးစြာ၌ ကိုပင္ဟားဂင္းၿမိဳ႔အနီး တြင္ ဒိန္းလူမ်ိဳးတို႔၏ ေရတပ္ကို ေအာင္ျမင္သည္။ ဤတိုက္ပြဲ ျဖစ္ေနစဥ္ ေရေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး၏ သေဘၤာမွ ျပန္၍ဆုတ္ရန္ အခ်က္ျပေသာ အလံလႊင့္တင္သည္ကိုပင္ နယ္လဆင္သည္ မျမင္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ၾကည့္၍ အခ်က္ေပးေခၚသည္ကို မျမင္ေလဟန္ေဆာင္လ်က္ ဆက္လက္တိုက္ရာ ႐ံႈးေတာ့မည့္ အေျခမွ တခါတည္း အႏိုင္ရခဲ့ ေလသည္။ ဤေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္လည္း ဗိုင္းေကာင့္ေခၚ သူေကာင္းဘြဲ႔ထူးျဖင့္ မႉးမတ္လတ္ အျဖစ္ တိုးျမႇင့္ခ်ီးက်ဴးျခင္း ခံရျပန္ေလသည္။
တခါက နယ္လဆင္သည္ သူ၏ အလံတင္ သေဘၤာ 'ဗစ္ထရီ' ကို စီးနင္း၍ တူလြန္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရာ ျပင္သစ္ သေဘၤာတပ္ ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ မိမိ၏ ေရတပ္ျဖင့္ ထပ္ၾကပ္မကြာ အေနာက္ အိႏိၵယကၽြန္းစုသို႔ ေရာက္ေအာင္လိုက္ၿပီးမွ ျပန္၍ လွည့္လာခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ရန္သူတပ္ကို ဆံုမိေအာင္ ၂ ႏွစ္ေတာင္မွ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ စပိန္ႏိုင္ငံ ကမ္းေျခ ထရာဖဲလဂါအငူတြင္ ေရေၾကာင္းတိုက္ပြဲကို စတင္ တိုက္ခိုက္ရ ေလသည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ နယ္လဆင္သည္ 'အဂၤလန္ျပည္သည္ လူတိုင္း အား မိမိတာ၀န္၀တၱရားကို ေဆာင္႐ြက္လိမ့္မည္ဟု ေျမႇာ္လင့္သည္' ဟူေသာ အဓိက ေဆာင္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပသည့္ အလံကို မိမိ၏ အလံတင္ သေဘၤာတြင္ လႊင့္ထူကာ ၂၇ စင္းမွ်သာ ႐ွိေသာ အဂၤလိပ္သေဘၤာမ်ားျဖင့္ စပိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔ ပူးေပါင္းထားသည့္ ေရတပ္ႀကီးကို မဆုတ္မနစ္ တိုက္ ခိုက္ေလသည္။ ဤတိုက္ပြဲတြင္ နယ္လဆင္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ စီးနင္းသည့္ 'ဗစ္ထရီ' ေခၚ အလံတင္သေဘၤာကို ေဘးဥပါဒ္အမ်ားဆံုးေနရာတြင္ ခ်ထား၍ တိုက္ခိုက္ ေလရာ၊ တိုက္ပြဲျပင္းထန္လာခ်ိန္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ကုန္းပတ္အျမင့္ေပၚ၌ ေလွ်ာက္ရင္း အမိန္႔ေပးေနစဥ္၊ ရန္သူ႔ဖက္မွ က်ည္ ဆံသင့္၍ က်ေလ၏။ က်ည္ဆံသည္ နယ္လဆင္၏ ေက်ာ႐ိုးတြင္ ျမဳပ္၀င္လ်က္႐ွိသျဖင့္ နယ္လဆင္အား ေဘးကင္းရာ သေဘၤ၀မ္းသို႔ ယူသြားရေလ၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အဂၤလိပ္တပ္က ႏိုင္ေၾကာင္းကို သိရၿပီးမွ ရ႐ွိေသာဒဏ္ရာျဖင့္ ကြယ္လြန္ေလသည္။ "ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ပ္ ၏တာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ေက်ႁပြန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ၿပီးပါၿပီ" ဟူေသာ နယ္လဆင္ ေသအံ့ဆဲဆဲတြင္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားသည္ သမိုင္း၌ ဥဒါန္းတြင္ရစ္၏။]
ေအာက္တိုဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ ညေန ၄နာရီခြဲခန္႔အခ်ိန္တြင္ နယ္လဆင္သည္ ရန္သူေရတပ္ကို အၿပီးသပ္ ေအာင္ျမင္၍ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ား သည္လည္း ထိုစစ္ပြဲ ႏိုင္သည့္ သတင္းေကာင္းႏွင့္တကြ ေရေၾကာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး နယ္လဆင္ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးရ႐ွာၿပီ ဟူေသာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ သတင္း ကိုပါ တပါတည္း ၾကားၾကရေလသည္။ သူ၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ၁၈၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ စိန္႔ေပါဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္းႀကီး အတြင္း၌ ျမႇဳပ္ႏွံထား၏။ ထို႔အျပင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖင့္ ေပ ၁၇၀ ေက်ာ္ျမင့္ေသာ နယ္လဆင္ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖင့္ အာဇာနည္ ေရ ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး၏ ေက်းဇူးကို ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးထားေလသည္။
"အ႐ွက္နဲ႔ လူလုပ္တယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို စူဠသုဘဒၵါတို႔ေခတ္၊ ဥပကတကၠဒြန္းႀကီးတို႔ ေခတ္က ေျပာခဲ့ၾကသလို ခုေခတ္မွာလည္း ေျပာေနၾကတာပါ။
"ေဟ့ တို႔က အ႐ွက္နဲ႔ လူလုပ္တာ၊ အ႐ွက္ကို အသက္ထက္ ပိုတန္ဘိုးထားတယ္"ဆိုတာမ်ိဳး လူတိုင္းလိုလို တႀကိမ္တခါေတာ့ ေျပာဖူးၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ 'အ႐ွက္' ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့၊ တေယာက္ တမ်ိဳး၊ ေ၀၀ါးေထြျပားတဲ့ အေျဖေတြသာ ထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိက် ေရရာတဲ့ အေျဖတခုရဖို႔ မလြယ္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္ကို 'အ႐ွက္' ဆိုတာ၊ အလွမ္းကြာေ၀းသထက္ ကြာေ၀းလာေနတဲ့ အရာတခု ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီလို အလွမ္းေ၀းလာခဲ့ရတာက "အ႐ွက္" ဆိုတာရဲ႔ "တန္ဖိုး" သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွ မၾကာေသးတဲ့ မေန႔ တေန႔ကတြင္ ႐ွက္စရာလို႔ ယူဆထားတဲ့ အရာတခုဟာ ကေန႔ သာမန္ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ ကိစၥတခုေလာက္ အျဖစ္သာ သေဘာထားတာမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ "အ႐ွက္" နဲ႔ "တန္ဖိုး" ေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာနဲ႔အမွ်၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းလည္း ေျပာင္းလဲသြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ရဲ႔ "ေနေပ်ာ္မႈ" "မေနေပ်ာ္မႈ" ဟာ "အ႐ွက္" နဲ႔ "တန္ဖိုး" အေပၚမွာ အဓိက မူတည္ေနေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း။
{လူထုစိန္၀င္း ရဲ႔ အ႐ွက္နဲ႔တန္ဖိုး စာအုပ္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၉၉ ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ေကာက္ႏွဳတ္ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။}
အေသာကာရာမ-မေလးရွား
No comments:
Post a Comment