ယြန္းစာပြဲ ။

  ဒီတခါေရာက္လာတာက စည္ပင္က သူငယ္ခ်င္း၂ ေယာက္။ ဘယ္သူက ဘီးတပ္လိုက္တယ္မသိ၊ ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာ ယြန္းထည္ေတြေစ်းေကာင္းတယ္ဆိုလို႕ ယြန္းစာပြဲၾကီးယူလာၾကတယ္။ ဘယ္မွာမွေ၇ာင္းမရလို႕  တနဂၤေႏြေန႕ေတြမွာ လမ္းေတြပိတ္ျပီးလမ္းေပၚေစ်းေရာင္းတဲ့ဆီသြားေ၇ာင္းတာ မေ၇ာင္းရတဲ့အျပင္ ရာဂူဇာ ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ မာဖီးယားေတြကေစ်းခြံေတာင္းလို႕ေပးလိုက္ရတယ္တဲ့ ။
  ဂ်ပန္ယြန္းကို BC ငါးေထာင္ကပင္ သစ္ထည္မ်ားေပၚတြင္ အဆိပ္ပါေသာ ၀က္သစ္ခ်ပင္ရဲ့ အေစး (poison oak sap) မ်ားသုပ္လိမ္းျပီး ပစၥည္းမ်ိဳးစံုျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ သစ္သားပစၥည္းမ်ားျဖစ္လို႕ ခိုင္ခံပါတယ္။
ျမန္မာယြန္းကို ဘုရင့္ေနာင္လက္ထက္ (၁၅၅၅-၁၅၅၆၂) တြင္ ယိုဒယားမ်ားနဲ႕ပါလာသည္ဟုဆိုပါသည္။ ျမန္မာယြန္းတည္မ်ားကို ၀ါးနဲ႕ျမင္းမီၤွးမ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ျပီး၊ စစ္စီးေခၚ Melanorrhoea usitata အပင္၏အစီး သုပ္လိမ္းပါတယ္။ ၀ါးနဲ႔ျပဳလုပ္တာမို႕ခိုင္ခံမွုနည္းပါတယ္။ လၻက္ရည္ကဲ့သို႕ေသာ အပူမ်ားထဲ့ရန္ မသင့္ပါ။ ျမင္းမွီး
ႏွင့္ျပဳလုပ္ေသာယြန္းထည္မ်ား ေပ်ာ့ေျပာင္းျပီး လူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္။

    တစ္ေန႕မွာ center နားက ေစ်းဆိုင္ေရွ႕ကထီးအဆိုေတြထားတဲ့ ခြက္ထဲကထီးေတြကိုျမန္မာပညာေတာ္ သင္ မိန္းခေလး ၂ ေယာက္ဖြင့္ၾကည့္ေနၾကတာေတြ႕လို႕ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲသြားေမးေတာ့ center မွာေရာက္ႏွင့္တဲ့ ျမန္မာျပည္က director မ က အလကားယူလို႕ရတယ္ဆိုလို႕ ရန္ကုန္ယူသြားဖို႕ေရြးေနတာတဲ့။ တကယ္ပဲမသိလို႕လား။ ဂ်ပန္က ကၽြန္းနိုင္ငံဆိုေတာ့ မိုးတြင္းရယ္လို႕ မရွိဘူး၊ အခ်ိန္မေရြးမိုးရြာတယ္။ မိုးမဆိုေအာင္ေဆာင္းတဲ့ ဂ်ပန္ထီးေတြက အေရာင္စံု အၾကည္ ( transparent ) ေတြ။ ျမန္မာျပည္မွာလိုေနမပူေအာင္ ေဆာင္းတဲ့အနက္ေရာင္ အပိတ္ (opaque) ေတြမဟုတ္ဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာ ရမ္ ၃၀၀ နဲ႕၀ယ္လို႕ရတယ္။ အိမ္ေတြ ဆိုင္ေတြထဲ၀င္ရင္ ေရမဆိုေအာင္လို႔ ထီးကိုခြက္ထဲမွာထားခဲ့ရတယ္။ ဆိုင္အထြက္မွာ မိုးရြာရင္ကိုယ့္ထီးကိုယ္ျပန္ယူေဆာင္းတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ မိုးမရြာရင္ျပန္မယူဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ခြက္အစား ပလပ္စတစ္အိပ္အရွည္ေတြရွိတယ္ ထီးထဲ့ယူသြားလို႔ ရေအာင္။
    center မွာ ဂ်ပန္စာေတြေရးထားတဲ့ အ၀တ္ေလ်ာ္စက္ေတြရွိတယ္။ တနဂၤေႏြဆို အ၀တ္ေလ်ာ္ မီးပူတိုက္ၾကပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ပညာေတာ္သင္ဆရာမေလးက အမ ဒီ center မွာခေလးေတြလဲရွိတယ္တဲ့။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အ၀တ္ေလ်ာ္တဲ့စက္ထဲမွာခေလး အက်ီ ၤေတြ႕လိုတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ရင္းနဲ႕ သူ႕အက်ီ ၤျဖစ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ စက္အရင္သံုးခဲ့တဲ့သူက အပူနဲ႔ေလ်ာ္ထားတာ သူက မသိဘဲ သူ႕ sweeter ကိုေလ်ာ္လိုက္တာ အပူေၾကာင့္ ၾကံဳ႕သြားျပီး ခေလးအရြယ္ျဖစ္သြားတာပါ။ က်မ အ၀တ္ေလ်ာ္ထားတာသြားထုတ္ေတာ့ စက္ထဲမွာ စကၠဴစေတြေတြ႕ရလို႔ ဘယ္သူမ်ား စကၠဴေတြထဲ့ေလ်ာ္ပါလိမ့္လို႕ သူမ်ားကိုသြားအျပစ္တင္ေနမိတယ္။ ပလပ္စတစ္အုပ္ထားတဲ့ က်မဓါတ္ပံု ထြက္လာေတာ့မွ က်မေမ့ျပီး ဂ်င္းေဘာင္ဘီအိပ္ထဲထဲ့ထားတဲ့ တစ္လစာ ရထားလက္မွတ္ ထဲ့ေလ်ာ္မိမွန္ သတိရပါေတာ့တယ္။
  Eco ကသူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္လဲေရာက္လာတယ္။ သူတို႔က rice cooker ပါလာၾကျပီး ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ထမင္းခ်က္စားတယ္။အတူတူဆန္၀ယ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးအခန္းမွာခ်က္တယ္။ ဆန္ကုန္ရင္ တစ္လွဲ့ဆီ၀ယ္ၾကတယ္။ ထမင္းခ်က္တဲ့အမ်ိဳးသမီးက ခ်က္မဲ့ဆန္ထဲက နည္းနည္းျခင္းယူဖယ္ထားျပီး သူ၀ယ္တဲ့အလွည့္မွာ သံုးတယ္။ အိမ္သားမ်ားတဲ့ ထမင္းအိုးမွာသာ လက္တစ္ဆုတ္စာ ဆန္ယူရင္ဘာမွ မသိသာေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္စာက ထုပ္တာဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအမ်ိဳးသားလဲ ရိပ္မိသြားျပီး ၆လ ျပည့္လို႕ျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားမေျပာတဲ့သူေတြျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျခြတာသလဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေရးတဲ့စာရဲ့နခန္းသားေတြမွာသူ႕အိမ္အတြက္ စာလိုက္ေရးတယ္။ စာပို႕ခ က စာရြက္အေလးခ်ိန္အရေပးရတာဆိုေတာ့ သူေရးတဲ့စာ အတြက္ သူလဲ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုမကုန္၊သူ႕သူငယ္ခ်င္းလဲ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုးပိုမကုန္ေအာင္လို႕တဲ့။ ေျခြတာတာနဲ႔ ကပ္စီးနည္းတာ ခြဲျခားျပီးမသိတာလား ? ေလာဘေတြဖုန္းလႊမ္းေနတာလားေတာ့မသိေတာ့ပါဘူး။ ေျခြတာတယ္ဆိုတာ မကုန္သင့္တာမကုန္ေအာင္လုပ္တာ။ ကပ္စီးနည္းတယ္ဆိုတာ ကုန္သင့္တာမကုန္ေအာင္လုပ္တာ။ ကုန္သင့္တာ မကုန္ေအာင္က သူမ်ားရဲ့ ပစၥည္းကိုသြားသံုးမွရေတာ့မွာေပါ့။

      ဂ်ပန္က ဇီဇ၀ါပန္းေတြက အရမ္းၾကီးျပီး အရမ္းပြင့္တယ္။ အဲ့ဒီပန္းေတြကိုသြားခူးျပီး ဘုရားတင္မလို႕တဲ့ ။ Public ကပန္းေတြကိုဘယ္သူမွ မခူးဘူး၊ ခူးရင္လည္း သိသာတယ္။ ဆိုင္ကပန္း၀ယ္ရင္ စကၠဴလွလွနဲ႕ပတ္ျပိး ဖဲျပားနဲ႔ခ်ီးေပးတာေလ။ ဂ်ပန္မွာက ၾကီးတဲ့အပင္ကိုေသးေအာင္လုပ္ျပီး၊ ငယ္တဲ့အပင္ကိုၾကီးေအာင္လုပ္ၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ေနတဲ့ Ph.D ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ခရမ္းေရာင္ အေမြးဖြါးဖြါးနဲ႕ပန္းကိုျပျ႔ပီးသိလားလို႔ေမးတယ္။ ျမင္ဘူးသလိုလိုနဲ႔ဘာပန္းမွန္းမသိဘူး။ ေခြးေသးပန္းပြင့္ေတြကိုၾကီးေအာင္လုပ္ထားတာတဲ့။
ဂ်ပန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတာအလြန္မ်ားတယ္။ သူတို႕ကနည္းနည္းေလးျပႆနာျဖစ္တာနဲ႔ သတ္ေသၾကတယ္။ က်မတို႕ေရာက္ေနတံုး အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေယာက်္းနဲ႕ရန္ျဖစ္လို႕။သူ႕သမီး၂ ေယာက္ကလဲလိုက္သတ္ေသၾကတယ္။ သူတို႕က ေသျပီး ရရက္ၾကာရင္လူျပန္ျဖစ္တယ္လို႕ယံုၾကတယ္ေလ။ ေခါင္းကိုပလပ္ဆတစ္ ၂ အိပ္စြတ္ျပီး လည္ပင္မွာခ်ီးလိုက္ၾကတယ္။ တကယ္ေသခ်င္လို႔သာ ဒီလိုေသၾကတာပါ။ ေသခါနီးရင္ ေၾကာက္လိုျဖစ္ျဖစ္ မေသခ်င္ေတာ့ရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႕ရတာပဲ။ က်မ မေ၇ာက္ခင္ကေတာင္ Ph.D ေက်ာင္းသူတစ္ဦးဂ်ပန္နည္းနဲ႕သတ္ေသသြားတယ္။ ထံုန္စံအတိုင္းျမန္မာျပည္က မိန္းခေလးေတြကိုဂ်ပန္ကို Ph.D ေက်ာင္းသူအေနနဲ႕မလႊတ္ဖူးဆိုတဲ့အမိန္႔ထုပ္ျပီး Ph.D လုပ္ဖို႕ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေတာင္
Ph.D မယူရဘဲ ျပန္သြားရတယ္။ဂ်ပန္ Ph.D ကလည္း အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္လုပ္ရတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဂ်ပန္လို႕စာတမ္းေရးရ ၊ေျဖရတာမို႕ ဂ်ပန္စာသင္ေနရတာနဲ႔တင္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္။
ဂ်ပန္စာက သံုးမ်ိဳးရွိတယ္။ ေန႕စဥ္သံုးတာက ဟီတကတ၊ နိုင္ငံျခားစကားေတြယူသံုးထားတာကဟတ္တာကတ၊ တရုပ္စာင လာတဲ့ ခန္းၾကီး။ ဟီတကတက ျမန္မာေတြအတြက္ အသံထြက္ရလြယ္တာ sentence construction လဲ ျမန္မာနဲ႕တူတယ္။ vocabulary ပဲက်က္ဖို႕လိုတာ။ ဂ်ပန္မွာ -း တို႕  -့  အသံတို႕မရွိဘူး။ က်မနံမည္ကို စိုစို လို႕ေခၚၾကတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္အေျခာက္မျဖစ္လို႕။ ဂ်ပန္ေတြက ၾကြက္နဲ႔ ပင့္ကူးေပါင္းတားသလားတင္ရတယ္။
   ဂ်ပန္မွာ ပိုင္ရွင္တစ္ဦးတည္ပိုင္တဲ့ supermarkets ေတြ၊ ေဟာ္တည္ေတြကိုနံမည္တစ္ခုထဲ ထားၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ကလာတဲ့သူေတြက က်မကိုဆက္သြယ္ဖို႕ center မွာ message ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥပမာ သမတေဟာ္တည္မွာေရာက္ေနပါတယ္လို႕ပဲ မွာခဲ့တယ္။သမတေဟာ္တည္ဆိုတာရန္ကုန္မွာတစ္ခုတည္းရွိေပမဲ့ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ရပ္ကြက္တိုင္းမွာရွိတာမို႕ က်မအေနနဲ႕ရပ္ကြက္တိုင္းက သမတေဟာ္တည္ဆိုတာေတြကိုဖုန္းဆက္ရပါေတာ့တယ္။
   တနဂၤေႏြတစ္ေန႕မွာ ျမန္မာအဖြဲ႔ေတြနဲ႕ လမ္းပိတ္ေစ်းကိုေရာက္ၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေစ်းသည္တစ္ဦးက ၅၀ % ခ်တယ္လို႕ေအာက္ေနတာနဲ႕သူ႔ဆီကပစၥည္းေတြေရြးေနတံုး ပိုက္ဆံေပးဖို႕အတင္းေတာင္းပါတယ္။ က်မတို႔လဲ ေပးမွာေပါ့ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့။ ေနာက္မွသိတယ္ သူက လူလာေအာင္ ၅၀% ကို ပထမ ၁၅ မိနစ္ပဲခ်တာ။ ဒါေၾကာင့္ ပိတ္ဆံေတာင္းေနတာ။ ေနာက္ပိုင္း၀ယ္ရင္ အျပည့္ေပးရမွာ။
   ဂ်ပန္က supermarkets ေတြက တစ္ေန႔ထဲအတူတူမပိတ္ဘူး။ ရက္ေရြးပိတ္တယ္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ တစ္ဆိုင္ဆိုင္က အျမဲဖြင့္ေအာင္လို႕။ အသီးအရြက္ေတြကို ဆိုင္မပိတ္ခင္တစ္ေန႔ ညေနပိုင္းဆို  ၅၀-၇၀ % ေလ်ာ့့့ေရာင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး expired date နီးတဲ့ ဆီစတာေတြဆိုရင္ ၂၀ % ေလာက္ေလ်ာ့တယ္။ ေစ်းေလ်ာ့့တဲ့ပစၥည္းကို တန္းေပၚကေနေအာက္ကိုခ်ထားတယ္။ ရန္ကုန္မွာ expired date ေတာင္မပါတဲ့ဆီေတြစားေနရတာမို႕ expired date နီးတာေတြပဲရွာ၀ယ္ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာ အသီးအႏွံက အသားထက္ေစ်းၾကီးတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကၾကက္သားကိုေစ်းသက္သာေအာင္ အားလူးနဲ႕ေရာ္ခ်က္တယ္။ တကယ္က အားလူးက ၾကက္သားထက္ပိုေစ်းၾကီးတာ။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာသက္သာလြတ္မွာရင္ အသားဟင္းထက္ေစ်းပိုၾကီးတယ္။ အဲ့ဒီပညာေတာ္သင္က ပထမ ၃ လမွာ ေခါက္ဆြဲထုပ္ၾကီးေန႔တိုင္းစားျပီး။ သူေနရတာ တစ္မ်ိဳးပဲ ကိုယ္ကေပါ့ေနတယ္တဲ့။ ေခါက္ဆြဲထုပ္ (ကဆီဓါတ္) ထဲဘာအသီးအရြက္၊အသား၊ၾကက္ဥ၊ စတာေတြမပါလို႔ အာဟာရမျဖစ္တာပါ။
   ဂ်ပန္မွာ ဆန္ကေစ်းၾကီးေလ စီးေလပဲ၊ ရွမ္းဆန္နဲ႕တူတယ္။ တူနဲ႕စားတာဆိုေတာ့ ညွပ္လို႕ေကာင္းတာေပါ့။ ဆူရွီလဲလုပ္လို႕ေကာင္းတယ္ေလ။ က်မတို႕အတြက္ေတာ့ ေစ်းေပၚတဲ့ဆန္ကပိုအစဥ္ေျပတယ္။ ေစ်းေပၚေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဂ်ပန္မွာ ေျမၾကီးေအာက္မွာ ေက်ာက္ေတြရွိတာမ်ားျပီး စိုက္လို႕ရတဲ့ေနရာရွားတယ္။ အစားအေသာက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နိုင္ငံျခားကသြင္းရတာ။ ဆန္ကေတာ့ အစိုးရကတမင္စိုက္ခိုင္းတယ္။ စစ္ျဖစ္ရင္ မငတ္ေအာင္လို႕။ ဆန္စိုက္တဲ့လယ္သမားေတြကခ်မ္းသာတယ္ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္မေတြကေတာေတြမွာမေနခ်င္ဘူး ျမိဳ႕ေပၚတက္ၾကလို႔ လယ္သမားေတြအတြက္နိုင္ငံျခားကမိန္းခေလးေတြနဲ႔ေအာင္သြယ္ေပးတဲ့ Profession ေတြရွိတယ္။ ေတာနယ္မွာေနရတဲ့အျပင္ ေယကၡမကလဲ ခေလးေမြးတဲ့အထိခိုင္းလို႕
နိုင္ငြျခားသူမိန္းမေတြထြက္ေျပးၾကတယ္။
    ဂ်ပန္ကေရေမြးဆိုင္ေတြက အနံ႔စမ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဆိုင္ကေကာင္မေလးေတြကသူတို႕လက္ခံုေပၚစြတ္ျပီးေပးနမ္းလို႕ တစ္ခ်ိဳ႔ ေရေမြးဆိုင္ေလ်ာက္လည္ၾကတယ္။
   supermarkets ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ စားစရာဆိုင္ေတြပဲရွိတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာျမည္းဖို႕ခ်ထားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔က အဲ့ဒီမွာ တစ္ဆိုင္ျပီးတဆိုင္ ျမည္းရင္နဲ႕ဗိုလ္ျဖည့္ၾကတယ္။
    စက္ေတြကေန ေရခဲမုန္႔ကအစ စားစရာအစံု၀ယ္လို႕ရတယ္။ ေရခဲမုန္႕က ရမ္ ၁၀၀ ပဲက်တယ္။အလြန္အရသာရွိတယ္။ခ်ိဳဆိမ့္ေနတာ။ တစ္ေယာက္က လက္နဲ႕လုပ္တဲ့ ေ၇မဲမုန္႔သြားစားဖို႕အေဖၚစပ္တာနဲ႔လိုက္သြားတယ္။ တစ္ခုကို ၅၀၀ ရမ္ေပးရတယ္။ လက္နဲ႔လုပ္တဲ့ ေရခဲမုန္႔ဆိုတာ က်မတို႕စားေနၾက ေရခဲဆုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဂ်ပန္မွာ လုပ္အားခကေစ်းၾကီးေတာ့ လက္နဲ႔လုပ္တာဆိုေစ်းၾကီးတာၾကီးပဲ။ Nihon University ေရာက္စေန႔က စာေရးမေလးက ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔မတ္ခြက္ေတြလိုက္ျပျပီးၾကိဳက္တဲ့ခြက္ယူသံုးနိုင္တယ္တဲ့ အားလံုးက အလြန္လွျပီးသပ္ရပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုကေတာ့  မညီမညာ၊မလွမပ တဲ့ ဆင့္ရည္သုပ္ထားတဲ့ ခြက္။အဲ့ဒါေတာ့ မသံုးနဲ႔တဲ့ ပေ၇ာ္ဖက္စာကိုယ္တိုင္ ဆင့္လုပ္တဲ့ဆီမွာကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ခြက္မို႔လို႕တဲ့။


  တိုက်ိဳကေျမေစ်းကအလြန္ေစ်းၾကီးတယ္။ေဒါလာခင္း၀ယ္ရေလာက္ေအာင္ေစ်းၾကိးတယ္တဲ့။ က်မ research လုပ္မဲ့ အသဲေရာဂါ virus ကဓါတ္ခြဲခန္းက ပူးေတြ၊ၾကြက္ေတြ၊ယံုေတြမွာေရာဂါမျဖစ္ဘဲ ေမ်ာက္ေတြမွာပဲေရာဂါျဖစ္တယ္။ ေမ်ာက္ေတြထားဖို႕ တိုက်ိဳမွာေနရာမရွိတာနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြထားတဲ့ အိုဟီးရာကၽြန္းေလးကိုက်မ တစ္လသြားရတယ္။အဲ့ဒီမွာ JICA center မရွိလို႕ေဟာ္တည္မွာေနရတယ္။Ph.D  ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြေျပာထားလို႕ western type hotel ေတာင္းထားလို႕ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔အိမ္သာပါတဲ့ အခန္းရတယ္။ ဂ်ပန္ type ေတြက ေ၇ခ်ိဳးကန္က common။ စစ္အတြင္းက ဂ်ပန္လိုေရခ်ိဳးတယ္ဆိုတဲ့ စကားတြင္သြားသလို ဂ်ပန္ေတြက ကိုယ္လံုးတည္းခိ်ဳးတာ။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲကိုအ၀တ္၀တ္ျပီးမ၀င္ရဘူး။ တခါက ျမန္မာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ၀င္ရမွာရွက္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာသုပ္ပု၀ါနဲ႔ပတ္ထားျပီး၊မ်က္ႏွာသုပ္ပု၀ါခြြါျပီး ကန္ထဲအျမန္ခုန္ခ်လိုက္တယ္တဲ့ ဒါေပမဲ့ေရကသူထင္သလိုမေအးပဲ ပူေနတာ (၃၀-၅၀ C) နဲ႕အျပင္ကိုျပန္ခုန္တက္ခဲ့တာနဲ႕ ႏွစ္ခါရွက္ခဲ့ရတယ္တဲ့။