အေရွ႕နဲ႕အေနာက္ ။

တိုက်ိဳက JICA center မွာ နိုင္ငံ ၅၈ နိုင္ငံက ပညာေတာ္ေတြကိုထားပါတယ္။  စေနေန႕တိုင္း မနက္စာ စားျပီးရင္ electronics ေတြေရာင္းတဲ့ ဆီကို က်မေခါင္းေဆာင္ျပီးက်မတို႕ျမန္မာအဖြဲ႕သြားေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ခရမ္းေရာင္သုတ္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီက ေစ်းသက္သာပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဂ်ပန္လိုေျပာရင္ေစ်းဆစ္လို႕လဲရပါတယ္။ ျမန္မာေတြအတြက္ ဂ်ပန္စကားေျပာရတာလြယ္ပါတယ္။ အသံထြက္လဲ ျပီပါတယ္။ JICA ကနိုင္ငံျခားသားအေတာ္မ်ားမ်ားလဲ အဲ့ဒီမွာေစ်း၀ယ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႕ က်မတို႕အဖြဲ႕ သြားမလို႕ Front Desk မွာအခန္းေသာ့ေတြအပ္တံုး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီကိုဘယ္လိုသြားရသလဲလို႕ေမးေနတာေတြ႕တာနဲ႕ က်မတို႕လဲသြားမွာမို႕လိုက္ခဲ့ဖို႕ေခၚလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက က်မတို႕ျမန္မာပညာေတာ္သင္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ သင္တန္းလာတတ္တာျဖစ္ေနျပီး က်မရဲ့အခန္းဖုန္းနံပါတ္ကိုရသြားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း က်မဆီကိုဖုန္းဆက္ျပီး ေက်းဇူးတင္လို႕ diner ေၾကြးခ်င္တယ္လို႕ ဖိတ္ပါတယ္။
  အေနာက္နို္င္ငံသားေတြဖိတ္တာဆို ေၾကာက္လို႕ လက္မခံခ်င္ပါဘူး။ သူတို႕နဲ႕ကိုယ္တို႕ယဥ္ေက်းမွဴမတူတာေၾကာင့္ မအားဘူးလို႕သာျငင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလူအျပန္၊နဲ႕တစ္ဖြဲ႕ထဲျဖစ္တဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားကိုလိုက္အပို႔မွာသူက က်မကို နင္ ၆လၾကာတာေတာင္မအားဘူးေနာ္လို႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။
  center မွာ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔ထင္ပါတယ္။ ပြဲတစ္ခုခုလုပ္ပါတယ္။ ပန္းအလွျပင္ပြဲ၊ tea ceremony ၊ disco party စသည္ျဖင့္ ။အဲ့ဒီပြဲကိုက်မတို႕ျမန္မာေက်ာင္းသားအားလံုးတက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ထမင္းနဲ႕ဟင္းေတြ buffel ေၾကြးလို႕ပါ။ disco party ေၾကြးတဲ့ေန႔ ထမင္းစားဖို႕သြားၾကရင္းသူမ်ားေတြကေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတံုး၊ အာရွတိုင္းသားရုပ္နဲ႕အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က ကဖို႕လာေခၚပါတယ္။ မကခ်င္တာေရာတကယ္လဲမကတတ္လို႕ မကတတ္ေၾကာင္းျငင္းလိုက္တာ ကိုသူ႕ကိုဘာေၾကာင့္ျငင္းရတာလဲဆိုျပီးစိတ္ဆိုးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မကတတ္ရင္ဘာလို႕ disco party လာလဲလို႕ ရန္စကားေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒီကထဲက disco party ဆိုေ၀းေ၀းေရွာင္ပါတယ္။ အာရွနဲ႕ အေနာက္၊ဥေရာပသားကြာတာအဲ့ဒီအခ်က္ပဲ။ အာရွသားေတြကျငင္းရင္မၾကိဳက္ဘူး။ သူတို႕မွာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိလို႕လို႕ယူဆတယ္။  အေနာက္၊ဥေရာပသားကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။
   center ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သင္တန္းေတြမတတ္ခင္မွာ center ကသင္တန္းသူအားလံုးကို တိုကိဳျ်မိဳ႕ site seeing လိုက္ပို႕ပါတယ္။ ။ အဲ့ဒီအဖြဲ႕တဲမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ခပ္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ european အမ်ိဳးသားတစ္ဦးလဲပါ ပါတယ္။ အျခား  european အမ်ိဳးသမီးေတြကလဲ european အမ်ိဳးသားဆီမွာ ၀ိုင္းေနၾကပါတယ္။ က်မ က ဂ်ပန္ေရာက္မွ camera ၀ယ္မယ္ဆိုျပီး camera ယူမလာပါဘူး ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ေလ်ာက္ၾကည့္ေနတာ။ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္းမသိ european အမ်ိဳးသားက်မအနားေရာက္လာျပီး သူဓါတ္ပံုရွိုက္ေပးမယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ ဒီေနရာေတြ ေနာက္ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္မွာမို႕ က်မ က ေအး၊ဒါေပမဲ့ငါဓါတ္ပံုဖိုးေပးမယ္ေနာ္လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။ (အဲ့ဒီအခ်ိန္က digital camera ေတြမေပၚေသးပါ) သူက ကိစၥမရွိပါဘူး။ ငါတို႕မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ေပါ့တဲ့။ site seeingျပီးလို႕ ၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူနဲ႕ breakfast အခန္းမွာစံုပါတယ္။ က်မ က ျမိဳ႕ျပင္အထိသြားရတာမို႕မနက္ေစာေစာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ breakfast စားပါတယ္။ သူက ဓါတ္ပံုေတြရျပီး သူ႕အခန္းမွာလိုက္ယူဖို႕ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕သူ႕အခန္းလိုက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ အခန္းထဲမ၀င္ပဲ အခန္း၀ကေနေစာင့္ေနပါတယ္။ သူက၀င္ခဲ့ဖို႕ေျပေတာ့ ဖိနပ္စီးထားလို႕အခန္းေပမွာစိုးလို႕ လို႕ေျပာတာမရဘဲ၊ အတင္း၀င္ခိုင္းေနတာနဲ႕မတတ္သာတဲ့အဆံုး၊အခန္းထဲ၀င္လိုက္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့လက္ေနာက္ျပန္နဲ႕ အခန္းတံခါးမပိတ္ေအာင္ဂလန္႕ကိုသူမျမင္ေအာင္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ သူလဲ က်မဓါတ္ပံုေတြထုပ္ေပးတာနဲ႕ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီးအျမန္ဆံုးေျပးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္က သူတို႕အဖြဲ႕ထဲမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း  ေျပာျပခ်င္တာ။ က်မတံခါးကန္႕လန္႕ခ်တာသူျမင္သြားျပီး က်မဆီညက်ေတာ့ ဖုန္းဆက္ျပီး ၂ နာရီေလာက္ ရန္ေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ သူဟာလူေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူ႕မွာ ရီးစားရွိေၾကာင္း စံုေနတာပါပဲ။ က်မလဲ က်မတို႕ culture အေၾကာင္း တတ္သေလာက္ေျပာျပပါတယ္။ သူစိတ္ဆိုးလဲမတတ္နိုင္ပါဘူး။ က်မလုပ္တာရွိုင္းတယ္ထင္ရင္လဲမတတ္နိုင္ပါဘူး။ ဘ၀ပ်က္မဲ့ risk ထက္ရန္ေတြ႔ခံရတာ ေတာ္တယ္လို႕ယူဆပါတယ္။