ဗာဟုႆစၥဥၥမဂၤလာ။

က်မ ေတာင္ၾကီးမွာ အျပင္ေဆးခန္းစထိုင္ေတာ့ ေျခေထာက္မွာသံဆူးမိလို႕ဆိုျပီးလူနာတစ္ေယာက္ ေယာက္လာပါတယ္။ အနာကိုၾကည့္ေတာ့ သံစူးရာေလာက္ဘဲရွိတာမို႕ အနာကို ဘာမွလုပ္ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အနာျပည္မတည္ေအာင္နဲ႕ ေမးခိုင္ပိုးမ၀င္ေအာင္အတြက္ Penstrep တစ္လံုးနဲ႕ ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆးတစ္လံုးထိုးေပးပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ ေဆးတစ္လံုးထိုးရင္ ၅ က်ပ္နဲ႕ ႏွစ္လံုးထိုးရင္ ၁၀ က်ပ္ယူပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးက living standard ျမင့္ပါတယ္။ ၁၉၇၆ မွာ ကားခကအစ အစစ အရာရာက ၁ က်ပ္အနည္းဆံုးပါ။ ခေလးေတြကလမ္းမွာအေၾကြေတြ႕ရင္မေကာက္ၾကဘူးတဲ့။ ဘာမွ အသံုးမ၀င္လို႔တဲ့။ ဒါေၾကာင့္က်မက ၁၀ အစား ၂၀ က်ပ္ က်တယ္လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လူနာကေက်းဇူးမတင္တဲ့အျပင္ ဆရာမ ေဆးအတုေတြထိုးေပးတယ္လို႕က်မ ကိုစြပ္ဆြဲပါတယ္။ က်မလဲေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ျပီး။ ရွင္ဘာစကားေျပာတာလဲ ။ က်မေဆးကိုျပန္စုပ္ထုပ္လို႕ရရင္စုပ္ထုပ္တယ္လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လူနာလဲ မေၾကမနပ္နဲ႕ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႕ ေတာင္ၾကီးေစ်းထဲသြားျပီး ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး ေစ်းေမးလိုက္ေတာ့ တစ္လံုး ၃၀ က်ပ္တဲ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးအတုလို႕ အေျပာခံရတာကိုး။
  က်မလို ဘ၀တူသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။သူက ေတာင္ၾကီးအင္းထဲမွာ ေဆးကုတယ္။ တစ္ေန႕မွာ moriamin s 2 ထိုးခ်င္တယ္ဆိုလို႕ ထိုးေပးတာ သူ႕ကိုလဲ လူနာက ေဆးအတုလို႕ေျပာသြားတယ္တဲ့။
လူနာထိုးေနက်  moriamin s 2 က အျပာႏုေရာင္ရွိတယ္။ ေနာက္လာတဲ့ moriamin s 2 က အေရာင္မရွိဘူး။ လူနာက ေဆးအေရာင္မွတ္ထားတာ။
 
အၾကားအျမင္မ်ားျခင္းသည္ မဂၤလာ (ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ တိုးတက္၊ၾကီးပြါး၊ခ်မ္းသာ၊ေအာင္ျမင္ျခင္း)မည္၏ လိုျမတ္စြာဘုရား မဂၤလာတ၇ားမွာေဟာေတာ္မူပါတယ္။ က်မတို႕က အၾကားအျမင္မရွိေတာ့ အမဂၤလာ (မေအာင္ျမင္) ျဖစ္သြားတာေပါ့။