ွSpecial လစ္မ်ား

က်မ ေဆးခြင့္ျပည့္လို႕ စပ္စံထြန္းေဆးရံုကိုအလုပ္ျပန္၀င္ေတာ့ က်မကို OPD နဲ႕ Emergency မွာပဲျပန္တာ၀န္ေပးပါတယ္။ က်မတို႕ဆရာ၀န္ေလာကရဲ့ professional အကိုၾကီးအမၾကီးမ်ားရဲ့ professional  ညီငယ္ညီမငယ္လို႕ ေျပာရမဲ့ juniors aတြအေပၚမွာထားတဲ့ ေစတနာေတြကိုက်မ၀မ္းနည္းစြာၾကံုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ က်မအေနနဲ႕ TB ေရာဂါ တပ္မံအကူးမခံနိုင္ပါဘူး၊ ေနာက္တခါ ကူးရင္ အခုလိုကံေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမယ္။ မကူးရင္ေတာင္ က်မ TB ဘယ္ေတာ့ကူးမလဲဆိုျပီး Psyco ျဖစ္မွာေသျခာပါတယ္။

က်မ အျဖစ္က ဆရာ၀န္ ၂၅ ဦးသာရွိတဲ့ ေဆးရံုမွာ ဟိုေလးတေၾကာ္ျဖစ္ျပီးသားမို႕ က်မကို တာ၀န္ခ်တဲ့ ဆရာ၀န္ၾကီးလဲသိျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ OPD နဲ႕ Emergency မွာျပန္ခ်သလဲဆိုေတာ့ OPD နဲ႕ Emergency ကိုဘယ္သူမွမသြားခ်င္လို႕ပါ။

ဆရာ၀န္ၾကီးေတြကလဲ ညေနပိုင္း ေဆးရံုလစျ္ပီး golf ကြင္းသို႕သြားနိုင္ေအာင္ တပည့္ တစ္ေယာက္ဆီေမြးထားပါတယ္။ AS ဆရာ၀န္ေတြကလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ တပည့္ခံပါတယ္။ သူတို႕အေနနဲ႕OPD နဲ႕ Emergency ကိုသြားစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ eye တို႕ plastic surgery လိုဌာနမ်ိုး က တလေနလို႕ အေရးေပၚလူနာတစ္ေယာက္လာတာမွမဟုတ္တာ။ ဒီေတာ့ ေရာက္ကာစ ဆရာ၀န္အသစ္ေတြ က OPD နဲ႕ Emergency မွာဘဲေတာက္ေလ်ာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၾကရပါတယ္။

OPD နဲ႕ Emergency ကလူပင္ပမ္းတဲ့အျပင္ စိတ္ပါပင္ပမ္းရပါတယ္။ လုပ္ငန္းအရေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့ အခက္အခဲကိုဘယ္သူ႕ကို ဆရာတင္ရမွန္းမသိ၊ အကူအညီေတာင္းရမဲ့သူလဲမရွိပါဘူး။ အေရးအေၾကာင္းဆိုဖတ္စရာ ေဆးစာအုပ္ေတာင္မရွိပါဘူး။ အေရးကိစၥၾကံုလာရင္လဲ အားလံုးကေခါင္းေရွာင္သြားၾကပါတယ္။ က်မ ေတာထဲက ေခါင္းျပတ္၊လိင္အဂၤါျပတ္လူေသအေလာင္းကိုလိုက္ၾကည့္ရတဲ့ အေၾကာင္း၊စကားစပ္မိလို႕ဆရာ၀န္ၾကီးတစ္ဦးကိုေျပာျပတာ၊ ေနာက္ဆို ဘယ္သူ႕ေခၚသြား ဘယ္လိုလုပ္ဆိုတဲ့အၾကံဥဏ္မေပးပဲ၊
အဲ့ဒီအေလာင္းကိုခြဲရင္ မိန္းမဆို သားအိမ္ေတြ႕မယ္တဲ့။ သားအိမ္ေတြ႕ေတာ့ေကာ္ ဘာထူးမွာလဲ။ သူသာဆို၊ သူ႕ေဆြမ်ိဳးဆို အဲ့လိုလုပ္ခိုင္းမလားလို႕ေမးခ်င္လိုက္တာ။

 OPD နဲ႕ Emergency တာ၀န္က်တံုး က အျဖစ္တစ္ခု ၾကံုတံုးေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ ၀ါဆီဆိုတဲ့ပိုးသတ္ေဆးေသာက္ျပီး လူငယ္တစ္ေယာက္ေယာက္လာတာ အစာအိမ္ေဆးေပး၊ ေဆးကုသေဆာင္တင္ေပးေပမဲ့ ေဆးကုသေဆာင္ေရာက္ျပီးမၾကာခင္ဆံုးသြားပါတယ္။ မြတ္ဆလင္ျဖစ္တာေၾကာင့္အေလာင္းခ်က္ခ်င္းယူခ်င္တယ္ဆိုလို႕ OPD နဲ႕ Emergency တာ၀န္က်ဆရာ၀န္ ျဖစ္တဲ့ က်မ
ရင္ခြဲစစ္ေဆးေပးရပါတယ္။ ဒါနဲ႕တင္မျပီးေသးပါဘူး။ တရားရံုမွာ ေဆးအစစ္ခံဖို႕သြားရပါတယ္။၀ါဆီဆိုတာလူနာေျပာလို႕သာပိုးသတ္ေဆးမွန္းသိရတာ၊ေက်ာင္းမွာတံုးကလဲမသင္ခဲ့ရ၊ ဘာပိုသတ္ေဆးမွန္းလဲမသိ၊ ဘာအာနိသင္ရွိမွန္းလဲမသိ၊လူ႕ခႏၵာကိုယ္ဘယ္အပိုင္းကိုဘာျဖစ္ေစမွန္းလဲမသိ၊ေမးရမဲ့သူလဲမရွိ၊သူ႕အေၾကာင္းဖတ္စရာစာအုပ္လဲမရွိ၊ အစာအိမ္ေဆးတာေတာင္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ေဆးရတာ၊ အစာလမ္းေၾကာင္းကို ထိခိုက္မဲ့ အက္စစ္လိုမ်ိဳးဆို အစာအိမ္ေဆးရင္ပိုဒုကၡေရာက္မွာ၊ မေဆးျပန္ရင္လဲ လူနာရွင္က အဆိပ္မိတာ အစာအိမ္ေတာင္မေဆးဘူးဆိုတဲ့ ျပစ္စာကလာအံုးမယ္။

တရားရံုေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း အစိုးရေရွ႕ေနက ဘာေၾကာင့္ ၀ါဆီေၾကာင့္ေသဆံုးတယ္လို႕ေျပာနိုင္ပါသလဲ၊ ဆရာမအေနနဲ႕ဒီလိုအမွူမ်ိဳးဘယ္ နစ္ခါေလာက္ေတြ႕ဘူးပါသလဲဆိုျပီးစတင္ပါေတာ့တယ္။ တကယ္လဲ က်မ ဒီတခါဘဲျမင္ဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မုသာမပါ လကၤာမေခ်ာ္ဆိုတဲ႕ထံုနွစ္လံုးမူျပီး၊ လူနာက အသက္ ၂၀ သာရွိေသးျပီး ရင္ခြဲစစ္ေဆးတဲ့အခါ ေသေစနိုင္တဲ့ဘာေရာဂါမွ မေတြ႕ေၾကာင္း၊ က်မအေနနဲ႕ ဒါပထမဦးဆံုးကိုယ္တိုင္ရင္ခြဲစစ္ေဆးရတာျဖစ္ေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့ေဆးေက်ာင္းသူအေနနဲ႕မ်ားစြာေတြ႔ဖူးေၾကာင္း။ ၀ါဆီသာတကယ္ကိုယ္ထဲ၀င္သြားရင္ (တခ်ိဳ႕ကမေသာက္ပဲပါးစပ္မွာသုပ္ရံုသုပ္ျ႔ပီးလာတာရွိပါတယ္)။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္ခြက္စာေလာက္နဲ႕တင္ေသေၾကာင္း မယံုရင္ေသာက္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္လို႕ေျဖလိုက္ေတာ့ ေရွ႕ေနလဲဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး။

ဒီအေၾကာင္းေတြေရးရတာ လူၾကီးေတြကို အျပစ္တင္ခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႕လဲမရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္လာမဲ့ ဆရာ၀န္ငယ္မ်ားကို စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႕ အလုပ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီနိုင္ေအာင္ပါ။
ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀က စာေတြ႔သာသင္ခဲ့ရတာပါ၊ အလုပ္သင္ဘ၀မွာလဲ ေဆးရံုၾကီးလို ဘြဲ႕လြန္တက္မဲ့ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ျပည့္ေနတဲ့ေနရာမွာ ဆရာ၀န္ပညာပါတဲ့ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ရပဲ၊ လူနာေသြးေဖါက္တာ၊ လူနာေဆးထိုးတာ ေသြးအေျဖယူတာ ၊ စတဲ့ အလုပ္သမားေတြေတာင္လုပ္နိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြပဲလုပ္ရတယ္လို႕ျငီးသံေတြၾကားရပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ဘာလက္ေတြ႕မွမလုပ္ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၀န္ေတြကို စပ္စံထြန္းလို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လူနာေတြလာတတ္တဲ့ OPD နဲ႕ Emergency မွာတစ္ေယာက္ထဲ တာ၀န္ခ်မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူနာေကာ္ဆရာ၀န္သစ္လြင္ေတြပါဒုကၡေရာက္ၾကမွာပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာကအေတြ႕အၾကံုပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ အမ်ားၾကီး ေကာင္းမြန္ေျပာင္းလဲေနျပီလို႕ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။