ေက်ာင္းသားအပါအ၀င္ ဆႏၵျပသူမ်ားအေပၚ အစိုးရရဲ႕ သေဘာထား ေျပာင္းဖို႔ အပူတျပင္း လိုအပ္ေနပါတယ္။ အက်င့္ဆိုးဆိုတာ ျပင္ရ အင္မတန္ ခက္ေတာ့ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတယ္၊ အားက သိပ္မရိွဘူး။
လက္ပံတန္းနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ တစ္ေန႔တည္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ၾကည့္ရင္ ဆႏၵျပသူဟာ ရန္သူဆိုတဲ့ အစြဲ၊ ႏွိပ္ကြပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အစြဲ၊ ဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ လက္မခံထိုက္ဘူးဆိုတဲ့ အစြဲေတြက ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလြင္ေနပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္လမ္းေၾကာင္းေတြ၊ ဘာလမ္းေၾကာင္းေတြ၊ ညာလမ္းေၾကာင္းေတြ ရိွလ်က္နဲ႔ ဆႏၵျပရသလားဆိုတဲ့ စကားကို ထေျပာထားတာေတြ ေတြ႕လိုက္ရေသးတယ္။ သူတို႔အလုပ္သူတို႔ လုပ္တာမို႔ မဥပါဒ္မိေပမယ့္ အျငင္းပြားစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာျပည္က လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရနဲ႔ တရားစီရင္ေရးတို႔ရဲ႕ သက္တမ္းက ငါးႏွစ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မျပည့္ေအာင္ ႏုေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သည္စကားေတြေျပာတာ ေပါခ်ာခ်ာႏိုင္လွတယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သေဘာေပါက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အခုျဖစ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ နဂိုကမွ သံသယနဲ႔ ၾကည့္ေနရတဲ့ အစိုးရအေပၚ လူထုအမ်ားစုကေရာ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကပါ ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့သြားၿပီဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ (အမွန္ေတာ့ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္း လႊတ္ေတာ္ကသာ တကယ္ အလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ဆိုရင္ သည္လိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ပြားသြားတဲ့အခါ အစိုးရကို အယံုအၾကည္မရိွ အဆို တင္သြင္းမွာပါ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးကို လႊတ္ေတာ္က ေခၚယူ ေမးျမန္းမွာပါ။ အခု ဒါေတြ မၾကားရပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ႀကီးက လတ္တေလာ က်င္းပေနဆဲပါေနာ္။)
ထားပါေတာ့။
ေရွ႕ဆက္ဖို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
တစ္ခုေတာ့ ရိွပါတယ္။ တကယ္ႏိုင္ငံအေပၚ ေစတနာ ထားတယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ေနာက္ ႏွစ္ ၃-၄၀ အၾကာမွာ ငါတို႔ ရိွေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သည္ႏိုင္ငံႀကီးကေတာ့ ရိွေနဦးမွာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါတို႔ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စံမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ခ်ထားေပးခဲ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းေလးေလာက္ ေမြးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။
မေမြးႏိုင္ဘူး။ လတ္တေလာ ငါတို႔ အက်ိဳးစီးပြား အထိခိုက္မခံေရးသာ အဓိကဆိုရင္လည္း ကိုယ္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ေလးစားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စာကို ဆက္ဖတ္စရာ မလိုပါဘူး။
လုပ္ငန္းစဥ္
=========
=========
(၁) ဆႏၵျပဖို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းတိုင္း ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ မျငင္းပယ္သင့္ပါဘူး။ ဒါမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြအေပၚ ယံုၾကည္မႈ ရိွလာမွာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္ေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိေပးလာ၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္နည္းေျပာရရင္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုယ္တိုင္က ဆႏၵျပသူေတြ အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေပးမယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵ ျပင္းျပင္းျပျပရိွေနဖို႔ လိုပါတယ္။
(၂) ၿပီးရင္ ဆႏၵျပပြဲကို ဦးေဆာင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရဲနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းရပါမယ္။ ဆႏၵျပမယ့္ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ဦးတည္ခ်က္၊ လူအင္အား၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆႏၵျပမယ္၊ ဘယ္လမ္း ဘယ္လမ္းက သြားမယ္ဆိုတာေတြကို ညိႇၾကရပါမယ္။
ဥပမာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္မွာ ဆႏၵျပမယ္။ အခ်ိန္က ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဆႏၵျပသူေတြေၾကာင့္ တျခားသူေတြ၊ ယာဥ္ေတြ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ဘယ္လို ကူညီေပးမယ္၊ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က ဘယ္လို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္သြားမယ္ဆိုတာကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ညိႇၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ဆႏၵျပပြဲကေန မလိုလားအပ္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ အၾကမ္းဖက္တာေတြ၊ ဖ်က္ဆီးတာေတြ မေပၚေပါက္လာေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဘယ္လို စီမံၾကမယ္ဆိုတာကိုလည္း စီး၀ါး ႐ိုက္ထားၾကရပါမယ္။
ဒါက ဆႏၵျပပြဲ မတိုင္ခင္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈ အပိုင္းပါ။
(၃) ဆႏၵတကယ္ျပၿပီဆိုတဲ့အခါ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က သည္ဆႏၵျပပြဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿပီးဆံုးသြားဖို႔ ကူညီေရးကို ေဇာင္းေပးစဥ္းစားရပါမယ္။ ဆႏၵျပသူေတြဟာ သူတို႔နည္းတူ ျပည္သူေတြပါ။ ရန္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲေတာ့ သည္ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ လံုျခံဳေဘးကင္းေရးကို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆႏၵျပသူေတြဘက္ကလည္း သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႕ကိုယ္ စည္းကမ္းရိွေန၊ စနစ္တက် ရိွေနေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲႏိုင္ရပါမယ္။
တကယ္လို႔ ကိုယ့္ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားကျဖစ္ျဖစ္ ဆႏၵျပပြဲကေန အၾကမ္းဖက္ပြဲ၊ ဖ်က္ဆီးပြဲအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားသူကို ေတြ႕လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အနီးအနားမွာ အသင့္ရိွေနတဲ့ အာဏာပိုင္ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး အဲဒီ့လူ(ေတြ)၊ ငါးခံုးမေတြကို ဖယ္ရွားၾကရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္
-----------------------
တကယ္လို႔ ဆႏၵျပသူေတြထဲမွာ အဲလို အၾကမ္းဖက္သူ၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕ကို ျဖစ္ေစ ေတြ႕ၿပီဆိုတာနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြက အေရးယူရပါမယ္။ လိုအပ္ရင္ ဆီ ေလ်ာ္ မွ် တ တဲ့ အင္ အား သံုး ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္။
-----------------------
တကယ္လို႔ ဆႏၵျပသူေတြထဲမွာ အဲလို အၾကမ္းဖက္သူ၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕ကို ျဖစ္ေစ ေတြ႕ၿပီဆိုတာနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြက အေရးယူရပါမယ္။ လိုအပ္ရင္ ဆီ ေလ်ာ္ မွ် တ တဲ့ အင္ အား သံုး ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္။
အဲဒါဟာ အဲဒီ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕ကိုသာ ရည္ရြယ္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး ဆႏၵျပသူ အကုန္လံုးကို သိမ္းၾကံဳး ေဆာ္ပေလာ္တီးရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
(၅) ဆႏၵျပပြဲၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ ဆႏၵျပသူ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး ေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။ သည္ပြဲမွာျဖင့္ ဘာေတြ အဆင္ေျပသြားခဲ့တယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္ အဲလို အဆင္ေျပခဲ့တာ၊ ေနာက္တစ္ပြဲသာဆိုရင္ ဘယ္လို ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ သည္တစ္ပြဲမွာ ဘာေတြ ေခ်ာ္သြားခဲ့တယ္၊ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ ရိွခဲ့တယ္၊ ေနာက္တစ္ပြဲက်ရင္ ဘယ္လို ျပဳျပင္ေက်ာ္လႊားမယ္ စတာမ်ားကို ေဆြးေႏြးေဖာ္ထုတ္ၾကရပါမယ္။
အဲဒီ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို စာနဲ႔ ေပနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး တျခားေဒသက၊ တျခားနယ္ေျမက အာဏာပိုင္ေတြ၊ ဆႏၵျပလိုသူေတြအတြက္ သင္ခန္းစာယူစရာ လမ္းၫႊန္အေတြ႕အၾကံဳမ်ားအျဖစ္ ေ၀မွ် သြားႏိုင္ပါေသးတယ္။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အင္အားသံုးၿပီး ေျဖရွင္းရတဲ့ အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ယူရတဲ့ အမူအက်င့္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ အေၾကာင္းအရာပိုင္း လံုး၀ မပါပါဘူး။ အေၾကာင္းအရာက မွန္ခ်င္ မွန္မယ္၊ မွားခ်င္ မွားမယ္၊ ဒါေပမယ့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းသာ မွန္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ႀကီးလည္း က်က္သေရရိွ၊ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္သာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ လူ႔ေဘာင္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးလိုက္တာပါ။
လက္ခံခ်င္ရင္ လက္ခံပါ။ လက္မခံခ်င္လည္း ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဆင္ျခင္မိသေလာက္ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဓိကကေတာ့ ေစတနာမွန္ရင္ လုပ္ရပ္လည္း မွန္လာပါလိမ့္မယ္။
အားလံုး ေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ
အတၱေက်ာ္
(၁၂၀၃၁၅)
အတၱေက်ာ္
(၁၂၀၃၁၅)
No comments:
Post a Comment