Written by ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ)
တစ္ေန႔တြင္ တူေတာ္ေမာင္က သူ႔မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကို ေခၚလာသည္။ သူ႔အရြယ္ လူငယ္တစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး “သူက ကြန္ပ်ဴတာသုံး ျမန္မာစာစနစ္ကုိ ေလ့လာ ေနတာပါ။ ျမန္မာစာလုံးေတြေရးပုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးကုိ ေမးခ်င္တာေတြ ရွိတယ္ေျပာလုိ႔ ေခၚလာတာပါ ဦး” ဟု ရွင္းျပသည္။
“ဝမ္းသာပါတယ္ကြယ္။ ကြန္ပ်ဴတာသုံးျမန္မာစာ စနစ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ လူငယ္တခ်ဳိ႕ နဲ႔ ျမန္မာစာအေရးအသား စနစ္အေၾကာင္း ဆရာေဆြးေႏြးဖူးပါတယ္။ ျမန္မာအကၡရာေတြ ေရးပုံသားပုံ တစ္ေျပးညီျဖစ္ဖုိ႔ သူတို႔ႀကိဳးစားေနတာ သိလုိက္ရတယ္။ အခု . . . .သားကဘာမ်ား ေမးခ်င္တာပါလိမ့္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာေျပာသလုိ အကၡရာေရးပုံေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလ့လာၿပီးပါၿပီ။ အခုကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ သိပ္မရွင္းေသးတာက ေရးခ်ႏွစ္မ်ဳိးသုံးပုံပါ ဆရာ”
“ေၾသာ္ . . . ဝုိက္ခ်နဲ႔ ေမာက္ခ်သုံးပုံကုိ ေျပာတာထင္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ။ ျမန္မာဗ်ည္းေတြထဲက ခ၊ ဂ၊ င၊ ဒ၊ ပ၊ ဝ ဆုိတဲ့ဗ်ည္းေျခာက္လုံးကုိ ေရးခ်ရင္ဝုိက္ ခ်မသုံးရဘူး။ ေမာက္ခ်ပဲ သုံးရတယ္ဆုိတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကုိ ကၽြန္ေတာ္သိထားပါတယ္”
“အဲဒီဗ်ည္းေတြကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ဝုိက္ခ်နဲ႔မေရးရတာလဲ သိမွာေပါ့ေနာ္”
“သိပါတယ္ဆရာ။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကုိ ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ တျခားဗ်ည္းေတြနဲ႔ ဆင္တူယိုးမွားျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ပါ။ ခ ကုိဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ ဆနဲ႔မွားႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ၊ ဂကုိ ဝုိက္ခ်ရင္ ကနဲ႔တူပါတယ္။ ငကုိဝုိက္ခ်ရင္လည္း ကနဲ႔တူတာပါပဲ။ ဒ ကုိ ဝုိက္ခ်ရင္ အ၊ ပ ဝုိက္ခ်ရင္ ဟ၊ ဝ ကုိဝုိက္ခ်ရင္ တနဲ႔မွားႏုိင္ပါတယ္ဆရာ”
“ဟုတ္ပါၿပီ။ အဲဒါကဝုိက္ခ်နဲ႔မေရးရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေပါ့။ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ေတာ့ တျခား စာလုံး ေတြနဲ႔ မမွားႏုိင္ဘူးေပါ့ကြယ္။ ကဲ . . . .ေမာက္ခ်နဲ႔ ေရးျပစမ္းပါ”
ကၽြန္ေတာ့္က စာရြက္တစ္ရြက္ေပးလုိက္သည္။ သူကဤသုိ႔ေရးျပပါသည္။ ‘ခါ၊ ဂါ၊ ငါ၊ ဒါ၊ ပါ၊ ဝါ’
“ဟုတ္တာေပါ့။ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးေတာ့ ဝုိက္ခ်လုိ မမွားႏုိင္ဘူးေပါ့။ ဒါထက္ . . . ဝုိက္ခ်၊ ေမာက္ခ်ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြေရာ သားသိတယ္မဟုတ္လား”
“သိပါတယ္ဆရာ။ ေရးခ်ကုိေရးတဲ့အခါ ဝုိက္ဝုိက္ကေလးခ်လုိ႔ ဝိုက္ခ်၊ အေပၚက ေမာက္ေမာက္ က ေလးမုိးၿပီးခ်လုိ႔ ေမာက္ခ် လုိ႔ေခၚတာပါ”
“သားေျပာျပတာ ေတာ္ေတာ္သ႐ုပ္ေပၚသြားၿပီ။ ဒါဆုိရင္သားသိပ္မရွင္းေသးဘူးဆုိတာ ဘယ္အပုိင္းပါ လိမ့္”
“အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လုံးကုိ တစ္လုံးခ်င္းေရးရင္ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရတာေတာ့ သိပါၿပီ။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကုိ ယပင့္တုိ႔ ရရစ္တုိ႔ဝဆဲြတုိ႔ တဲြေနရင္ေကာဝုိင္ခ်နဲ႔ ေရးရမွာလား၊ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရမွာလားဆုိတာ စိတ္ထဲ မွာ သိပ္မသဲ ကဲြဘူးဆရာ”
“ဟုတ္ၿပီ။ သားေျပာသလုိ ယပင့္၊ ရရစ္၊ ဝဆြဲေတြတဲြေနတာကုိ ဗ်ည္းတဲြလုိ႔ ေခၚတာေပါ့။ ကဲ-နမူနာအေနနဲ႔ ခ ဗ်ည္းကုိအဲဒါေတြတဲြၿပီး ေရးၾကည့္စမ္းပါ။
“ဟုတ္ကဲ့။ ခ ကုိ အဲဒါေတြတဲြေရးရင္ ခ်၊ ျခ၊ ခြ ျဖစ္လာပါတယ္” သူကေျပာရင္း ေရးျပသည္။
“အဲဒီဗ်ည္းတဲြေတြကုိ ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရမလား ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရမလားဆုိတာ မစဥ္းစားခင္ သားကုိ တစ္ခု ေမးရ ဦးမယ္။ ဒီျပင့္ ဗ်ည္းေတြကုိဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးလ်က္သားနဲ႔ အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လုံးကုိမွ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရ တာ ဘာေၾကာင့္လဲသား”
“ဒီ့ျပင္စာလုံးေတြနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ပါ ဆရာ”
“ေနာက္တစ္ခုေမးဦးမယ္။ အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လုံးမဟုတ္တဲ့ က်န္တဲ့ဗ်ည္းေတြကုိက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမာက္ခ်နဲ႔ မေရးတာလဲ”
“ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးေပမယ့္ တျခားစာလုံးနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားမျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေျပာင္းေရးစရာမလုိ လုိ႔ပါဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလုိထင္ပါတယ္”
“ဒီလိုဆုိရင္ တျခားစာလုံးနဲ႔ ဆင္တူယိုးမွားမျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမာက္ခ်နဲ႔ ေျပာင္းေရးစရာမလုိလုိ႔ပါ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလုိထင္ပါတယ္”
“ဒီလုိဆုိရင္ တျခားစာလုံးနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားမျဖစ္ရင္ ဝို္က္ခ်နဲ႔ေရးၿပီး ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္မွ ေမာက္ခ် နဲ႔ ေျပာင္းေရးတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”
“ကဲ - ခုနသားေရးထားတဲ့ ‘ခ်၊ ျခ၊ ခြ’ ေတြကုိဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ တျခားစာလုံးနဲ႔ ဆင္တူယိုးမွားျဖစ္စရာရွိမ လား”
“မရွိပါဘူးဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးျပပါမယ္။ ‘ခ်ာ၊ ျခာ၊ ခြာ’ ျဖစ္သြားပါတယ္”
“ကဲ-ရွင္းသြားေအာင္ က်န္တဲ့ဗ်ည္းငါးလုံးကုိလည္း ယပင့္ရရစ္ဝဆဲြေတြတဲြၿပီး ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးၾကည့္ပါဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ‘ဂ်ာ၊ ျဂာ၊ ဂြာ၊ င်ာ၊ ျငာ၊ ငြာ၊ ဒ်ာ၊ ျဒာ၊ ဒြာ၊ ပ်ာ၊ ျပာ၊ ပြာ၊’ ဝ ကုိေတာ့ အဲဒါေတြတဲြလုိ႔မရ ပါဘူး”
“ဟုတ္ပါၿပီ။ သားအခုဝိုက္ခ်နဲ႔ေရးထားတဲ့ဗ်ည္းတြဲေတြဟာ တျခားစာလုံးေတြနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္ႏုိင္ သလား”
“အင္း . . . . မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆရာ”
“ဒါဆုိရင္ ေမာက္ခ်နဲ႔ေျပာင္းေရးစရာမလုိဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့။ ဒါေတာ့ရွင္းသြားပါၿပီ။ အဲဒီဗ်ည္းေတြနဲ႔ တျခားဗ်ည္းေတြ ႏွစ္လုံးဆင့္ေရးတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါ တယ္။ အဲဒီစာလုံးဆင့္ေတြကုိေရာ ဝုိက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္”
“သားေျပာတဲ့ စာလုံးဆင့္ေတြ ေရးၾကည့္လုိက္ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာမိသေလာက္ေတာ့ အဲဒီဗ်ည္းေျခာက္လုံးထဲက ဂ၊ ဒ၊ ပ ဗ်ည္းသုံးလုံးကုိ တျခားဗ်ည္းေပၚကဆင့္ၿပီး ေရးပါတယ္။
ဒီလုိပါ။ ‘ဂြ၊ ဂၣ၊ ဒၵ၊ ဒၶ၊ ပၸ၊ ပၹ’ ဟုေရးျပသည္။
“ဟုတ္ၿပီ။ အဲဒီစာလုံးဆင့္ေတြကုိ ဝုိက္ခ်နဲ႔တဲြေရးၾကည့္ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေရးပါၿပီ။ ဂြာ၊ ဂၣာ၊ ဒၵာ၊ ပၸာ၊ ပၹာ အဲဒီစာလုံးေတြျဖစ္လာပါတယ္ ဆရာ”
“အဲဒီလုိ ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရင္ တျခားစာလုံးနဲ႔ ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္စရာရွိသလား”
“မရွိပါဘူးဆရာ”
“ဒါဆုိရင္ စာလုံးဆင့္ေတြကုိလည္း ဝုိက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္။ ေမာက္ခ်နဲ႔ေျပာင္းေရစရာ မလုိဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ”
“ကဲ . . . . ဒီလုိဆုိရင္ အစအဆုံးျပန္ၿခံဳၾကည့္ရေအာင္၊ ခ၊ ဂ၊ င၊ ဒ၊ ပ၊ ဝ ဆုိတဲ့ ဗ်ည္းေျခာက္လုံးကုိ တစ္လုံး ခ်င္းေရးရင္ေတာ့ ေမာက္ခ်နဲ႔ေရးရမယ္။ အဲဒီဗ်ည္းေတြကုိ ယပင့္၊ ရရစ္၊ ဝဆဲြတဲြတဲ့ ဗ်ည္းတဲြ ေတြျဖစ္ေန ရင္ေတာ့ ဝိုက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္။ အဲဒီစာလုံးေတြပါတဲ့ စာလုံးဆင့္ေတြကုိလည္း ဝုိင္ခ်နဲ႔ပဲေရး မယ္ဆုိတဲ့ ဥပေဒသေတြထြက္လာတာေပါ့ကြယ္။ ၿပီးေတာ့ဝုိက္ခ်က ဗ်ည္းအမ်ားစုနဲ႔ သုံးရတာမုိ႔ေမာက္ ခ်ထက္ အရင္းခံက်တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့”
“ရွင္းပါၿပီဆရာ။ ဒီလုိဆုိရင္ ဒီဥပေဒသဟာ ေရးခ်ပါတဲ့ သေဝထုိးေရးခ် (ေ-ာ) နဲ႔ သေဝထုိးေရးခ်ေရွ႕ ထုိး (ေ-ၚ) ဆုိတဲ့ စာလုံးေတြနဲ႔လည္း အက်ဳံးဝင္တာေပါ့ေနာ္”
“ဒါေပါ့။ တစ္လုံးခ်င္းဆုိရင္ ‘ဒါ၊ ဂါ၊ ငါ၊ ပါ၊ ဝါ’ လုိပဲ ‘ေခါ၊ ေဂါ၊ ေဝၚ’ ေရာေမာက္ခ်နဲ႔ေရးၿပီး က်န္တဲ့ဗ်ည္း ေတြ ကုိေတာ့ ဝုိက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္လုိ႔ မွတ္ႏုိင္တာေပါ့”
“ကၽြန္ေတာ္မရွင္းတဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ စာလုံးတခ်ဳိ႕ေရးပုံပါပါတယ္ဆရာ”
“ဘာေတြပါလိမ့္”
“ဒီဥပေဒသအရ ဒ ပါတဲ့ဗ်ည္းေတြနဲ႔ စာလုံးဆင့္ဆုိရင္ ဝုိက္ခ်နဲ႔ပဲေရးရမယ္မဟုတ္လား ဆရာ”
“ဟုတ္တယ္ေလ”
“ဒါေပမယ့္ ဒြာရတုိ႔ သဒၵါက်မ္းတုိ႔ သဒၶါတရားတုိ႔ကုိ အခုလုိေမာက္ခ်ေတြနဲ႔ ေရးတာေရာ၊ ပုံႏွိပ္စာလုံး ေရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာစာလုံးေရာ ေတြ႕ေနရပါတယ္ဆရာ၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာလုံးေတြကုိ ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးရ မွာေပါ့” သူကေျပာရင္း ေရးျပသည္။
“ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီစာလုံးေတြကုိေမာက္ခ်နဲ႔ အစဥ္အဆက္ေရးလာၾကတယ္ဆုိေတာ့ မွန္တယ္ထင္ ၾကတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဒြာရ သဒၵာက်မ္း၊ သဒၶာတရားလုိ႔ ဝုိက္ခ်နဲ႔ေရးမွ ဒီဥပေဒသနဲ႔ ညီညြတ္မွာ ပါ။ ဆရာသိသေလာက္က ျမန္မာစာအဖြဲ႕ကလည္း အဲဒီလုိေရးတာကုိ လက္ခံပါတယ္”
“ကြန္ပ်ဴတာသုံး ျမန္မာစာအေနနဲ႔ စနစ္တစ္ခုကုိ တစ္ေျပးညီသုံးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္ဆရာ။ ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒီစာလုံးေတြ ေရးပုံကုိလည္းအသုံးဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့ေနာ္ ဆရာ”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သတိထားၿပီးေရးရင္ ညီသြားမွာပါပဲ”
“ေနာက္တစ္ခုက ေမာက္ခ်နဲ႔ ေျပာင္းေရးစရာမလုိတဲ့ စာလုံးေတြကုိလည္း ေမာက္ခ်နဲ႔မေရးမွ တစ္ေျပး ညီျဖစ္မွာပါ ဆရာ”
“အင္-သတိထားမိသေလာက္ ‘ဓား’ တုိ႔ ‘ဖား’ တုိ႔လုိေမာက္ခ်နဲ႔ေရးတာမ်ဳိးေတြရွိေနတယ္။ ‘ဓား၊ ဖား’ လုိ႔ေရးမွ တစ္ေျပးညီျဖစ္မွာေပါ့။ အသုံးတြင္လာေအာင္ ျပင္စရာရွိတာ ျပင္ေရးရမွာေပါ့ကြယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”။ ။
ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ
စက္တင္ဘာ (၂၈) ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(
lwanmapyay.blogspot.com)
Facebook Page Twitter Google+
